หากเปรียบการปกครองญี่ปุ่นสมัยดั้งเดิมที่ “ซามูไร” คือเบื้องหน้าในการทำสงคราม “นินจา” คงไม่ต่างจากผู้อยู่เบื้องหลังในการปฏิบัติหน้าที่ เป็นกลุ่มคนไร้ออร่าซุป’ตาร์ แต่มีเป้าหมายภารกิจเดียวกัน
กับโลกลูกหนังคงไม่ต่างกันไป ที่มีนักเตะประเภทไม่เข้าหากล้อง (หรือไม่ดึงดูดพอให้กล้องเข้าหา) ฟัดเต็มที่ในสนามไม่ต้องเอื้อนเอ่ยอะไรให้เปลืองน้ำลาย โฟกัสที่งานบนผืนหญ้าเป็นหลัก หรือใช้ศัพท์ที่คนหนุ่มสาวกำลังฮิตอาจถอดความได้ประมาณว่า “ไม่พูดเยอะเจ็บคอ”
และนี่คือ 5 นักเตะที่เราคิดว่า “เขาเป็นเช่นนั้น”
เซร์คิโอ ซัวเรส (การท่าเรือ เอฟซี)
ครั้งหนึ่ง จเด็ด มีลาภ เคยออกมาสัมภาษณ์ไว้ว่า นักเตะที่สำคัญที่สุดของ การท่าเรือ ไม่ใช่ บอสโควิช หรือ นูรูล แต่เป็น เซร์คิโอ ซัวเรส
ไม่ว่าทีมจะมีการผ่าตัดใหญ่แค่ไหน ซุปตาร์น้อยใหญ่จะเดินผ่านเข้ามา ทว่า เซร์คิโอ ยังคงเป็นคีย์แมนหลักเช่นเดิม หมอนี่โฟกัสผลงานในสนามเป็นหลัก เล่นเพื่อทีม เป็นศูนย์กลางทุกอย่างของแนวรุก การท่าเรือ เอฟซี
ใช่…มิดฟิลด์เลือดสแปนิช อาจเป็นที่ยกย่องในถิ่นคลองเตย ทว่าแทบนับครั้งได้ที่ เซร์คิโอ ออกมาเผยความในใจผ่านหน้ากล้อง หรือถูกแสงไฟเฉิดฉายใส่ ทั้งที่เขาคือส่วนสำคัญของทีมแบบ “โคตรๆ” การหายหน้าของเขาไปจากอาการบาดเจ็บ ส่งผลแค่ไหนกับ “สิงห์เจ้าท่า” เชื่อว่าสาวก “แสด-น้ำเงิน” คงตอบได้ดี
พรเทพ จันทร์ไข่ (ชัยนาท ฮอร์นบิล)
เห็นรูปร่างหมอนี่ครั้งแรกต้องแปลกใจว่านางเป็น “กองหลัง” จริงๆหรือ ? จะเบียกับกองหน้าระดับไทยลีกอย่างไรไหว แต่เจ้าตัวก็บอกผ่านผลงานในสนามผ่านสีเสื้อ “นกใหญ่พิฆาต” ไปแล้ว แม้จะไม่ดังเปรี้ยงปร้าง หรือตกเป็นข่าวเท่าแข้งรายอื่น
กับสรีระจะดูผอมเปราะบาง แต่ทางบอลดี (ทางบ้านไม่แน่ใจ) ส่งให้ พรเทพ ยืนหยัดเป็นหนึ่งในแนวรับ ชัยนาท อย่างเหนียวแน่น การจากไปของ พัค จอง-โอ ส่งให้เจ้าตัวกลายมาเป็นปราการหลังตัวกลางอย่างเต็มตัว
ย้อนกลับไปหมอนี่คืออดีตแข้ง สิงห์ เชียงราย ชุดประวัติศาสตร์เลื่อนชั้นสู่ลีกสูงสุด ก่อนกราฟลูกหนังจะค่อยๆดิ่งลง หากินกับลีกรองเป็นส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น ปากน้ำโพ เอ็นเอสอาร์ยู, เชียงใหม่ เอฟซี, ลำปาง เอฟซี, น่าน เอฟซี และกระโดดมาเป็นตัวหลักในถิ่น เขาพลอง ช่วยทีมได้อย่างสง่า
เป็นอีกหนึ่งผู้เล่นที่ “ฝีตีน” สวนทางกับชื่อเสียงอย่างแท้จริง
อภิศร ภูมิชาติ (สิงห์ เชียงราย)
เชื่อว่ากระทั่งแฟน สิงห์ เชียงราย เองคงเกากบาลสงสัยว่า อีกองกลางหมายเลข 27 ที่ลงสนามให้ทีมบ่อยช่วงหลังแทน อี ยอง-แร มันเป็นใครกัน ?
“กัน” คือหนุ่มพิจิตรวัย 24 ปี ที่ผ่านเวทีลูกหนังมาโชกโชน ตั้งแต่ทีมชาติไทยรุ่นอายุไม่เกิน 12 ปี อยู่บนกับสถาบันเพาะเมล็ดพันธุ์ลูกหนังอย่าง อัสสัมธนฯ ต่อยอดมายัง อาร์มี่ ยูไนเต็ด, บีบีซียู, เชียงใหม่ กระทั่ง เชียงราย สโมสรล่าสุด
แม้ชื่อเสียงจะไม่ได้ดังปังไปทั่ว แถมแทบไม่ได้โผล่ออกกล้อง ยืนงงกลางดงซุป’ตาร์ระดับทีมชาติมากมาย แต่เชื่อเถอะหากไม่ดีจริง อเล็กซานเดร์ กามา ไม่ส่งหมอนี่ลงตัวจริงทุกนัดในช่วงหลังหรอก แน่นอนเขามีส่วนพา “กว่างโซ้ง” เก็บชัยไปถึง 6 จาก 7 เกมหลังสุด
จักพัน ไพรสุวรรณ (พัทยา ยูไนเต็ด)
ท่ามกลางดาวรุ่งชื่อดังผ่านเวทีลูกหนังมากมายอย่าง พิชา อุทรา, วรนาถ ทองเครือ, ศุภนันท์ บุรีรัตน์, ชญาวัติ ศรีนาวงษ์ หรือ พรดนย์ ฉ่ำรัศมี อาจดูคุ้นหูแฟนบอลมากกว่า ทว่าหากถามมีใครรู้จัก จักพัน ไพรสุวรรณ ไหม เชื่อว่าหลายคนคงอ้าปากหวอ
“นุ๊ก” คือหนุ่มสงขลา ผ่านสถาบันฟุตบอลอย่าง สวนกุหลาบ กับ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และเพิ่งเดบิวต์ลีกสูงสุดเมื่อปีกลายนี่เอง หลังย้ายจากรั้วจามจุรี และช่วงแรกหมอนี่ตกเป็นตัวสำรองของ ศุภนันท์ ด้วยซ้ำในบทบาทแบ็กขวา
อย่างไรก็ตาม “ทองแท้ไม่กลัวไฟ” เจ้าตัวเริ่มแสดงฝีตีนออกมาให้เห็น พร้อมพลิกบทบาทมาเล่นปราการหลังตัวกลาง และทำได้อย่างดีจนกลายเป็นเสาหลักเบื้องหลังให้ พัทยา ในปีนี้คู่กับ อีวอน-ยอง ได้อย่างชิลๆ สวนทางกับชื่อเสียงและการออกหน้าสื่อ ที่นานทีถึงจะโผล่มาให้เห็น
ชุษณะ นัมคณิสร (ราชนาวี)
ชื่อของ “ดิว” อาจดังประมาณหนึ่งในหมู่แฟนบอลไทยลีก จากการลงรับใช้ให้ ราชนาวี มากว่า 7 ฤดูกาล จนแทบจะกลายเป็นสัญลักษณ์ทีมไปแล้ว ทว่าข่าวคราวเกี่ยวกับเจ้าตัวเราแทบพบเห็น ชุษณะ ออกสื่อแบบนับครั้งได้
เริ่มต้นจากการเล่นฟุตบอลเดินสาย สู่ลูกหนังกองทัพเรือ เป็นกองหน้าที่ไม่ได้ผลิตสกอร์เป็นกอบกำ ทว่าก็ยังคงเป็นกำลังหลักในถิ่นสัตหีบไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าผ่านกี่ยุคสมัย โค้ชหน้าเก่าหรือใหม่โล่เข้ามา “ดิว” ยังยืนอยู่ที่เดิม
กับสไตล์การเล่นที่บู๊ไม่ถอย วิ่งพล่านไม่หยุด ก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองในสนามอย่างแข็งขัน มากกว่าโฟกัสสิ่งอื่นนอกสนาม นั่นคือหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เขากระโดดเข้าไปอยู่ในใจสาวกนาวีจวบปัจจุบันขณะ
