มีการลองทำแบบสำรวจโดยอาศัยปัจจัย 5 ประการ ได้แก่โอกาสเป็นแชมป์, โอกาสเพลย์ออฟ, โอกาสชนะเพลย์ออฟ, ประวัติแย่ๆเรื่องหัวจิตหัวใจ และศักยภาพคู่แข่ง เพื่อหาว่าทีมใดแย่สุดของลีก เอ็นบีเอ ในรอบทศวรรษที่ผ่านมา
คำตอบที่ได้คือ 5 แฟรนไชส์ต่อไปนี้ ซึ่งซีซั่นใหม่ก็ดูแล้วฟื้นลำบาก
1. ซาคราเมนโต คิงส์
ความทุกข์ยากสำคัญ: คิงส์ คือแฟรนไชส์ที่ไม่ได้เข้าเพลย์ออฟ มานานถึง 12 ฤดูกาล, ไม่ชนะช่วงโพสต์ ซีซั่นตั้งแต่ 2004 รวมถึงเคยโดนการทำหน้าที่ของผู้ตัดสินเป่าค้านสายตาจนเสียท่าในรอบชิงฯ คอนเฟอเรนซ์ ตะวันตก ปี 2002
แถมชั่วโมงนี้แฟนๆของพวกเขาก็ต้องทำใจเมื่อเผชิญกับยุคสมัยอันเกรียงไกรของ โกลเด้น สเตท วอร์ริเออร์ส หรือการฟื้นฟู แอลเอ เลเกอร์ส สองทีมร่วมดิวิชั่น นั่นคือสาเหตุว่าทำไมแฟน คิงส์ น่าสงสารจับใจ
ถึงผลงานแย่ แต่แฟนๆ คิงส์ ยืนกรานไม่ปล่อยแฟรนไชส์โดนขโมยไปที่อื่น
ประกายความหวัง: เป็นเรื่องยากที่จะมีเรื่องให้โว แต่อย่างน้อยกองเชียร์ซึ่งหนุนกันมาระดับหนึ่งจนปัจจุบันอายุ 20 ต้นๆหรือแกกว่า ก็น่าจะทันดูสมาชิกชุดฝีมือทั้ง คริส เว็บเบอร์, ไมค์ บิบบี้, เพย่า สโตยาโควิช ซึ่งช่วยกันนำทัพเข้าเพลย์ออฟ 8 ปี ติดระหว่าง 1999-2006 ก็ขุดเรื่องเก่ามาโม้ไปก่อน
ทิศทางในฤดูกาลที่จะถึง: ไม่ดีนักเมื่อ วอร์ริเออร์ส ยกแหร่งอยู่เลย ขณะที่ เลเกอร์ส ก็เก่งขึ้นเมื่อ เลอบรอน เจมส์ มาสวมเครื่องแบบ สิ่งที่ คิงส์ หวังเห็นน่าจะเป็นการปลุกปั้นรุคกี้ มาร์วิน แบ็กลี่ย์ III ให้โดดเด่นแทนเงาร่าง เดอมาร์คัส เคาซิ่นส์ บิ๊กแมนคนเดิม
2. ฟีนิกซ์ ซันส์
ความทุกข์ยากสำคัญ: ซันส์ อุดมคู่แข่งร่วมกลุ่มฝีมือดี เฉกเช่นเดียวกับ คิงส์ เพราะอยู่แปซิฟิก ดิวิชั่น เหมือนกัน ต้องนั่งอิจฉา เลเกอร์ส กับ วอร์ริเออร์ส กวาดแชมป์ เอ็นบีเอ รวมกัน 8 ครั้งตั้งแต่ปี 2000
พูดถึงการเพลย์ออฟ ฟีนิกซ์ ไม่เคยสัมผัสมัน หรืออย่าหวังถึงชนะซีรี่ส์ โพสต์ซีซั่น ตั้งแต่ปี 2010 เหตุเพราะรายล้อมด้วยคู่แข่งระดับหัวกะทิ
ความสำเร็จไม่ปรากฎแต่ ซันส์ เล่นบาสฯสนุก
ประกายความหวัง: เรื่องอวดน้อยมาก หรือแทบไม่มีให้พูดถึงเลย แต่อย่างน้อยพวกเขาเป็นทีมที่เล่นบาสฯสนุก มาโดยตลอด ชื่อของ สตีฟ แนช, อามาเร่ สเตาเดอมายร์ หรือก่อนนั้นก็มี เควิน จอห์นสัน และ เซอร์ ชาร์ลส์ บาร์กลี่ย์
ทิศทางในฤดูกาลที่จะถึง: ทีมยังคงปรัชญาเล่นสนุกแม้ไร้ความสำเร็จ โดยมีสองดาราสายรุกอย่างการ์ด เดวิน บูเกอร์ และเซนเตอร์ดราฟท์คนแรก คลาส 2018 เดออันเดร อายตั้น ดึงความสนใจให้แฟนตีตั๋วชมเกม
ดูเพื่อความบันเทิง, รับของแจก และโพสต์รูปลงโซเชี่ยล เป็นเป้าหลักมากกว่าหวังเห็นทีมเข้าเพลย์ออฟ 2018-19
3. ชาร์ล็อตต์ ฮอร์เน็ตส์
ความทุกข์ยากสำคัญ: นับเป็นแฟรนไชส์ที่สับสนพอสมควรเพราะช่วงที่ผลงานไม่ดี แถมฟีดแบ็คแฟนๆแย่ ถึงขั้นขายชื่อสโมสรให้กับเมือง นิว ออร์ลีนส์ ในปี 2002 แล้วงดส่งทีมแข่งขันไป 2 ปี
กระทั่งกลุ่มทุนท้องถิ่นขานรับนโยบายลีก ปั้นแฟรนไชส์ใหม่ขึ้นมาชื่อว่า ชาร์ล็อตต์ บ็อบแค็ตส์ แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จแม้ว่าได้ตำนานผู้เล่น ไมเคิ่ล จอร์แดน มาซื้อกิจการเมื่อปี 2010
ตามประวัติหลังฤดูกาล 2004-05 เป็นต้นมา เคยเล่นเพลย์ออฟเพียง 3 ครั้ง แถมมีโบว์ดำ 2011-12 สถิติ เรกูล่า ซีซั่น แย่สุดลีกชนะแค่ 7 จาก 82 เกม!!
อานิสงค์ จอร์แดน ไม่ทำให้ ฮอร์เน็ตส์ ประสบความสำเร็จ
ประกายความหวัง: เคมบ้า วอลเกอร์ การ์ดดีกรีออล-สตาร์ คือแม่เหล็กเดียวที่ทำใหเแฟนยอมตีตั๋วเข้ามาหาความบันเทิงบนสนาม
ทิศทางในฤดูกาลที่จะถึง: ก็ยังไม่มีอนาคต เพราะนี่คือทีมที่อยู่ในขั้นไม่สุดสักทาง จะว่าดีเกินกว่าจะแทงก์ซีซั่น แต่ก็อ่อนกว่าฝ่าฟันถึงเพลย์ออฟ
แถมนี่จะเป็นฤดูกาลสุดท้ายของ เคมบ้า ก่อนเข้าสู่สถานะฟรีเอเจนต์ ซัมเมอร์ 2019 ดูแล้วเตรียมสร้างทีมใหม่ มากกว่าสร้างความสำเร็จ
4. แอลเอ คลิปเปอร์ส
ความทุกข์ยากสำคัญ: การเล่นร่วมเมืองกับ เลเกอร์ส ก็ถือว่าแย่พอแล้ว มันยิ่งเพิ่มข้อเปรียบเทียบเมื่อตั้งแต่ คลิปเปอร์ส มาปักหลักยัง ลอส แอนเจิส พวกเขาต้องอิจฉาอริ 'ม่วง-ทอง' คว้าแชมป์ เอ็นบีเอ ไปแล้วถึง 8 สมัย
ผลงานในรอบเพลย์ออฟคือสิ่งที่หลอนแฟรนไชส์มาตลอด ไม่เคยผ่านได้ก่อนกว่ารอบสอง โดยหนที่น่าเสียดายสุดคือปี 2015 อุตส่าห์ได้เปรียบเหนือ ร็อคเก็ตส์ 3-1 เกม, นำห่างในนัด 6 ของซีรี่ส์ช่วงควอเตอร์#3 ถึง 19 แต้ม ทว่าก็ปิดไม่ลง แพ้ความกดดันในที่สุด
แอลเอ ตลาดใหญ่ ทิศทางทีมดก็ดูดีขึ้นแม้ปีนี้ไม่มีผู้เล่นแม่เหล็ก
ประกายความหวัง: 6 จาก 7 ฤดูกาลก่อนนี้สามารถไปถึงรอบเพลย์ออฟ มาพลาดเอาปีล่าสุดนี่เอง ก็นับว่าคือทีมดูมีอนาคตยิ่งเมื่อได้ เจอร์รี่ เวสต์ ซือเป๋ผู้เคยกำหนดทิศทางให้ โกลเด้น สเตท วอร์ริเออร์ส ขึ้นมาเป็นมหาอำนาจอย่างทุกวันนี้
เพราะเมื่อเทียบช่วงระหว่างปี 1984-2011 คลิปเปอร์ส ทะลุสู่เพลย์ออฟได้เพียง 4 หน!
ทิศทางในฤดูกาลที่จะถึง: ขาดดาราแม่เหล็กเมื่อ 'บิ๊ก 3' เบล้ก กริฟฟิ่น, คริส พอล หรือ เดออันเดร จอร์แดน ย้ายออกหมดแล้ว ดาวเด่นสุดเวลาคือ ลู วิลเลี่ยมส์ ดีกรีแค่ผู้เล่นสำรองยอดเยี่ยม แถมไล่มองทั้งแฟรนไชส์ไม่มีใครเคยติด ออล-สตาร์
สถานะลูกไล่แห่ง ลอส แอนเจลิส ยังสลัดไม่หลุด
5. นิวยอร์ก นิคส์
ความทุกข์ยากสำคัญ: ชื่อของสามผู้มีเอี่ยวในองค์กรอย่าง เจมส์ โดแลน (เจ้าของทีมหัวร้อน), ไอเซห์ โธมัส (อดีต ปธ.บาสฯจอมอื้อฉาว) หรือ เอ็ดดี้ เคอร์รี่ (อดีตผู้เล่นแสนคาว) คงทำใหเแฟนานุแฟนสนุกกับเรื่องดราม่า มากกว่าผลงานในสนาม
เพราะตั้งแต่ปี 2001 ทีม นิคส์ ผ่านไปเล่นเพลย์ออฟได้เพียง 4 หน ตลอดเวลา 17 ซีซั่น ร้ายกว่านั้นห้าปีหลังไม่เคยจบฤดูกาลปกติ 8 อันดับแรก
หรือหากเอาผลงานเล่นเพลย์ออฟ 4 ครั้งระหว่างนั้นก็มีปัญญาชนะซีรี่ส์แค่หนเดียว ( 2013, ช่วง ลินแซนิตี้) ขณะที่แชมป์ลีกครั้งสุดท้ายย้อนไกล 1973
สไปค์ ลี แฟน นิคส์ เดนตายทั้งที่ทีมไม่เป็นสับปะรดมานาน
ประกายความหวัง: ทำท่าจะฟื้นช่วงกลางทศวรรษ '90 หรือเข้าถึงรอบชิงฯ เอ็นบีเอ ปี 1999 ทั้งหมดคืออดีตแล้ว ปัจจุบันพวกเขาคือพลพรรคคนหนุ่มที่สร้างทีมมารายล้อมฟร้อนท์ คอร์ท คริสแตปส์ พอร์ซินกิส ... น่าเสียดายว่ากว่ายักษ์ลัตเวี่ยนจะฟื้นฟูอาการเอ็นเข่าด้านหน้าเสียหาย ตอนนั้นทีมอาจหมดลุ้นเพลย์ออฟแล้ว
ทิศทางในฤดูกาลที่จะถึง: ก็คงต้องรอหลังจบฤดูกาล 2018-19 กราฟจะขาขึ้น เนื่องจากเพดานค่าจ้างเหลือโล่งช่วงซัมเมอร์หน้า สำหรับดูดยอดฝีมือมาร่วงงาน แต่เครื่องหมายคำถามคือที่ผ่านๆมาผู้บริหารใช้เงินไม่ค่อยฉลาด จ่ายแพงแต่ไม่คุ้มค่าอยู่เสมอ
