"ชนใดไม่มีดนตรีกาล ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก" หยิบเอาวรรคทองจากพระราชนิพนธ์แปล ในรัชกาลที่ ๖ โดยต้นฉบับของ วิลเลี่ยม เชกส์เปียร์ กวีและนักเขียนนามอุโฆษแห่งโลกตะวันตก 

เชื่อโดยสุจริตร้อยละ 90 ทุกคนบนโลกนี้ต้องมี 'เสียงเพลง' โปรดในแบบของใครของมัน 

คนไทยส่วนใหญ่ก็ต้อง 'ลูกทุ่ง', ผู้ดีฟัง 'คลาสสิก' หรือใครเป็นวัยรุ่น 2017 ย่อมปลาบปลื้มกับ 'อีดีเอ็ม' อิเล็กทรอนิค แดนซ์ มิวซิค  

สมุมติถ้าไปถามประชานชนสหรัฐฯ มั่นใจว่า 50% ต้องมี ร็อก แอนด์ โรล ในหัวใจ 

นั่นให้ข่าวการเสียชีวิตของ ทอม เพ็ตตี้ ตำนานเพลงร็อกทศวรรษ'70 ซึ่งจากไปด้วยอาการหัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน จึงสร้างความเศร้าแก่ทั้งชาติในระดับหนึ่ง  

เพ็ตตี้ เกิดอาการหัวใจหยุดเต้นแบบกะทันหันระหว่างอยู่ที่บ้านของเขาในย่าน มาลิบู, รัฐแคลิฟอร์เนีย เมื่อสัปดาห์ก่อน แม้พยายามนำส่งโรงพยาบาลก็ยื้อวิญญาณจากยมทูตไม่สำเร็จ 

ทอม เพ็ตตี้ ศิลปินร็อกขวัญใจคนสหรัฐฯเสียชีวิตเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา

นักร้อง,นักแต่งเพลง และนักดนตรีชั้นยอดชาวอเมริกัน ได้ลาโลกด้วยวัย 66 กะรัต 

เจ้าของผลงานที่จำหน่ายกว่า 80 ล้าน ก็อปปี้ทั่วโลก โด่งดังเป็นพลุแตกเมื่อเกือบ 4 ทศวรรษก่อนกับวงของเขาที่ชื่อ 'ทอม เพ็ตตี้ แอนด์ เดอะ ฮาร์ทเบรกเกอร์ส' 

ถามว่าดังแค่ไหน? ก็คิดดูละกันว่าได้รับการบรรจุเข้าหอเกียรติยศ ร็อกแอนด์โรล 'คลาส ออฟ 2002 ที่เมืองคลีฟแลนด์ รัฐโอไฮโอ 

เวลาเกือบ 40 ปี ที่สร้างสรรค์ผลงาน ย่อมมีแฟนเพลงจำนวนมหาศาล หนึ่งในนั้นคือ จอห์น เดลี่ นักกอล์ฟจอมเก๋าเลือดมะกัน 

เดลี่ ปีนี้อายุ 51 ตอนเพลงของคณะ'ทอม เพ็ตตี้ แอนด์ เดอะ ฮาร์ทเบรกเกอร์ส' ดังขึ้นมาเจ้าตัวก็น่าจะกำลังรุ่นๆ 

จอห์ เดลี่ โปรสุดห่ามเป็นแฟนเพลงของคณะ 'ทอม เพ็ตตี้ แอนด์ เดอะ ฮาร์ทเบรกเกอร์ส' 

การเสียชีวิตของศิลปินคนโปรด จึงสะกิดต่อมวัยหนุ่มอันเร่าร้อนของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง 

โดยหลังจบการแข่งขันวันแรกสวิง พีจีเอ ทัวร์ "เซฟเวย์ โอเพ่น" ที่ นาปา, แคลิฟอร์เนีย ในคืนนั้นเจ้าภาพจัดคอนเสิร์ตขนาดย่อมโดยเชิญศิลปิน เกวิน เดกรอว์ มาขับกล่อมผู้เข้าร่วมงาน 

เจ้าของสองแชมป์เมเจอร์ก็นึกคะนองขึ้นไปแจมในเพลง 'ไอ วอนท์ แบ็ค ดาวน์' ที่ตั้งใจเล่นเพื่อรำลึกถึงการจากไปของ เพ็ตตี้ ฐานะแฟนเพลงคนหนึ่ง 

ต้องยอมรับว่าสุ้มเสียงของ เดลี่ สอบผ่าน คัฟเวอร์ได้ไร้ที่ติจนผู้มาชมคอนเสิร์ตโห่ร้องแสดงความปลาบปลื้ม 

มาพูดถึงผลงานของร็อกเกอร์ผมสลวยอีกนิด ครั้งหนึ่งเขาเคยร่วมกับเพื่อนๆอย่าง บ๊อบ ดีแล่น, เจฟฟ์ ลีนน์, รอย ออร์ไบสัน และ จอร์จ แฮริสัน ฟอร์มวงซูเปอร์กรุ๊ปชื่อ 'ทราเวลลิ่ง วิลล์บูรี่ส์' ออกอัลบั้มร่วมกัน 2 ชุด นักเพลงคงพอเคยฟังมาบ้าง 

แต่จะมีใครทราบหรือไม่ว่า? เพ็ตตี้! เคยถือคราด ถือไม้กวาด มาก่อนจะได้จับกีตาร์ 

ตุลาคม 1950 คือตามที่แจ้งตามสูติบัตรของน้าเพ็ตตี้ แกลืมตาดูโลกย่าน เกนส์วิลล์ รัฐฟลอลิดา เรียกว่าคนใต้โดยกำเนิด 

แฟนๆทีม ฟลอริดา เกเตอร์ส พร้อมสดุดีดวงวิญญาณของนักร้องร้านถิ่น เปิดเพลงให้ลั่น 'เดอะ สวอมป์'

ช่วงสร้างเนื้อสร้างตัวสั่งสมประสบการณ์ ก็มาหารายได้เป็นคนดูแลสนามของทีมอเมริกันฟุตบอล มหาวิทยาลัย 'ฟลอริดา เกเตอร์ส' อยู่หลายขวบปี 

จนเมื่อพร้อมถึงทิ้งจอบ ทิ้งรถตัดหญ้า หยิบกีตาร์ออกล่าฝันฐานะศิลปิน 

คุณงามความดีที่สร้างชื่อเสียงแก่ เกนส์วิลล์ ทำให้ท่านนายกเทศมนตรี โลเรน โพ หารือกับหลายฝ่ายว่าจะสดุดีให้หน้าตาของชุมชนอย่างไรดี? 

คุยไปมาก็ได้ข้อสรุป เปิดเพลงของน้าแกในการแข่งขันฟุตบอลสัปดาห์นี้ละกัน เป็นเกมที่ เกเตอร์ส เปิดสนาม เบน ฮิลล์ กริฟฟิ่น พบกับคู่อริ แอลเอสยู ไทเกอร์ส พอดี 

ก็ตั้งใจเปิดเพลงของ ทอม เพ็ตตี้ ขับกล่อมกันตลอด 4 ควอเตอร์ ผสมการบรรเลงจากวงดุริยางค์ ข่มขวัญคู่แข่ง เผื่อว่า เฮด-ทู-เฮด จะดีกว่าเดิมที่เจอกัน 4 ครั้งหลังเก็บชัยแค่ครั้งเดียว  

บอลโรงเรียนเขายกย่องขนาดนี้ บอลอาชีพก็ไม่อยู่เฉยเพราะ อเมริกันฟุตบอล เอ็นเอฟแอล ไปขุดฟุตเทจเก่าตอน 'ทอม เพ็ตตี้ แอนด์ เดอะ ฮาร์ทเบรกเกอร์ส' ขึ้นแสดงตอนพักครึ่งคู่ชิงซูเปอร์ โบวล์ ครั้งที่ 42 

เพ็ตตี้ เคยโชว์ระหว่างพักครึ่งใน ซูเปอร์ โบวล์ ปี 2007 

พูดถึง ซูเปอร์ โบวล์ ครั้งนั้นก็น่าจดจำด้วยเพราะพลิกล็อควินาศสันตะโร นิว อิงแลนด์ เพเทรียทส์ หวังจะสร้างประวัติศาสตร์ชนะรวดทั้งซีซั่น 19-0 ดันมาโดนทีเด็ดของ นิวยอร์ก ไจแอนท์ส เล่นงานครึ่งหลังแซงชนะสุดดราม่า 17-14 คะแนน

ว่ากันว่าเพราะบทเพลงของ เพ็ตตี้ และ คณะนี่แหละ ปลุกผีเฮดโค้ชรุ่นเดอะ ทอม คอฟลิ่น ให้ฟื้นปล่อยหมัดน็อกควอเตอร์ 4 

ไจแอนท์ส ทำแสบใส่ เพทรียทส์ ในเกม ซูเปอร์ โบวล์ ครั้งที่ 42

ทั้งหมดคือคร่าวๆที่วงการกีฬามะกันแสดงความรักต่อศิลปินที่พวกเขารัก 

ตัวผมเองฐานะแฟนเพลงรุ่นหลังของคุณลุงก็ชื่นชมผลงานแกเหมือนกัน อยากส่งท้ายด้วยเพลง 'ไวลด์ฟลาเวอร์ส' ที่คัฟเวอร์โดยพ่อ-ลูก ตระกูล ไซรัส

พ่อ-ลูก ตระกูล ไซรัส คัฟเวอร์เพลง 'ดอกไม้ป่า' ให้ศิลปินผู้ล่วงลับ

ปะป๋า บิลลี่ เรย์ กับลูกสาวจอมซ่าซึ่งเป็นผู้เป็นคนขึ้นเยอะ ไมลี่ย์ ขับกล่อมไว้อย่างน่าฟังเป็นการคารวะอีกหนึ่งใบไม้ที่หลุดจากขั้ว 

ลมหายใจดับ แต่ผลงานคงอยู่ตลอดไป...ด้วยความนับถือ