"บุญคุณที่ 2 นั่นคือการก้าวมาเป็นกองหลังที่ดี คุณจำเป็นต้องเผชิญหน้ากับนักเตะที่ดีสุดในโลก อะไรที่คุณต้องการล่ะ ? มันไม่ใช่ส่วนสูง, ความเร็ว หรือเทคนิค แต่เป็นสิ่งที่เรียกว่าความมั่นใจ"

        "ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่า ผมได้รับความมั่นใจมายังไง แต่จากวันที่ผมสกัดมาราโดน่า ผมพยายามสร้างความมั่นใจขึ้นมาตลอดการเล่นฟุตบอลอาชีพ ทั้งกับนาโปลี, ปาร์ม่า, อินเตอร์ มิลาน และยูเวนตุส"

        "จนกระทั่งวันที่ 9 กรกฎาคม 2006 ผมได้รับรู้ถึงความรู้สึกมั่นใจอย่างแท้จริง เมื่อผมได้ชูถ้วยแชมป์ฟุตบอลโลก พร้อมกับนักข่าวที่ประกาศก้องว่า -เราเป็นแชมป์โลก เราเป็นแชมป์โลก เราเป็นแชมป์โลก !!!-"

"การเล่นตำแหน่งกองหลัง คุณสามารถมีรูปร่างได้หลายขนาด คุณสามารถตัวเล็ก และรวดเร็ว หรือตัวสูง และกระโดดสูง มันไม่สำคัญเลย ความจำเป็นอย่างเดียวในสนามคือ คุณต้องมีความมั่นใจ"

        "เพราะในทุกสัปดาห์ จะมีความท้าทายใหม่ๆ เข้ามาหาคุณเสมอ เมื่อคุณสามารถผ่านความท้าทายเหล่านี้ คุณก็จะพบความมั่นใจของคุณเอง"

        "สำหรับผม มันเริ่มต้นจากวันที่สกัดมาราโดน่า และต่อเนื่องในทุกวันที่ลงสนาม แม้กระทั่งในปัจจุบันนี้ ที่ผมไม่ได้เล่นฟุตบอลแล้ว แต่ผมก็ยังมีความมั่นใจ ในฐานะผู้จัดการทีม"

คู่แข่งตัวฉกาจนามว่า "โรนัลโด้"

        "อาจจะกล่าวได้ว่า โรนัลโด้ คือนักเตะเพียงคนเดียวที่ผมรู้สึกหวาดกลัว เขาเป็นนักเตะในยุคเจเนอเรชั่นของเรา เขาเป็นปรากฏการณ์อย่างแท้จริง"

        "ครั้งแรกที่ผมเจอเขา เกิดขึ้นในเกมที่ทีมชาติอิตาลี ลงเจอกับบราซิล ในเกมอุ่นเครื่องที่ประเทศฝรั่งเศส ก่อนฟุตบอลโลก 1998 จะเริ่มต้นขึ้น"

        "แค่การเดินลงสนามเดียวกัน มันก็ให้ผมรู้สึกขวัญผวาแล้ว เราจบเกมดังกล่าวด้วยผลเสมอ 3-3  หลังจากนั้น ผมได้พบหน้าผู้จัดการทีมของเราอย่างเซซาเร่ มัลดินี่"

        "เขาบอกผมว่า -ฟาบิโอ, นายคงรู้แล้วว่า คนมากมายพูดถึงความมหัศจรรย์ของโรนัลโด้ ว่าเป็นอย่างไรบ้าง เขาเป็นนักเตะที่สุดยอด และฉันสามารถพูดได้อย่างเต็มปาก หลังจากเห็นนายเผชิญหน้ากับเขา โรนัลโด้ เป็นอย่างที่ทุกคนพูดจริงๆ-"

"หากโรนัลโด้ ต้องการยิงประตู เขาก็จะยิงประตูได้ แน่นอนว่า ทีมชาติบราซิล ยังมีนักเตะอย่างโรมาริโอ, โรแบร์โต้ คาร์ลอส, โรนัลดินโญ่ แต่ว่าโรนัลโด้ คืออะไรที่แตกต่างออกไป"

        "เขามีทั้งความเร็ว และความแข็งแกร่ง เขาเป็นนักเตะที่โคตรเหลือเชื่อ ทุกครั้งที่ผมดวลกับเขาในสนาม มันจึงมีแต่ความเคารพ"

อีกหนึ่งสุดยอดนักเตะนามว่า "ซีดาน"

        "หากว่าโรนัลโด้ เป็นนักเตะที่ยากต่อการเผชิญหน้า ซีเนดีน ซีดาน ก็คือความสง่างาม และสุภาพบุรุษในสนาม ผมแน่ใจว่า เท้าของเขาต้องสัมผัสกับพื้นสนามแน่นอน"

        "อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของเขา มันเหมือนกับว่า เขาลอยอยู่กลางอากาศ !!! การหลบหลีกของเขาไม่เหมือนกับนักกีฬาเลย มันเหมือนกับนักบัลเล่ต์มากกว่า"

        "มันเป็นความสวยงาม ที่ได้ดูเขาโลดแล่นบนผืนหญ้า และมีความสุขมากขึ้นไปอีก เมื่อได้ลงแข่งกับเขาในสนาม เพียงการแข่งขันครั้งแรก ซีดาน ก็หาทางที่เอาชนะผมได้แล้ว"

"ในช่วงปี 2006 เราเจอกับทีมชาติฝรั่งเศส ในศึกฟุตบอลโลก รอบชิงชนะเลิศ ประตูแรกของเกมมาจากลูกจุดโทษ ซึ่งตัวของซีดาน ชิพอย่างเหนือชั้นเข้าไป"

        "ตอนแรกเราหวังว่ามันจะไม่เป็นประตู (บอลก้ำกึ่งว่าข้ามเส้นไปแล้วหรือยัง) แต่เมื่อซีดาน หันหลังกลับ เราก็รู้แล้วว่ามันเป็นประตู ทีมเราเริ่มสู้สึกหวาดกลัว"

        "แต่ในฐานะกัปตันทีม ผมรู้ว่าทีมต้องกลับมามีสมาธิอีกครั้ง โชคดีที่ประมาณ 10 นาทีต่อมา เรามาได้ประตูตามตีเสมอจากทางมาร์โก มาเตรัซซี่ มันทำให้เราผ่อนคลายมากขึ้น และกลับมาสู่เกมอีกครั้ง"

"เกมดำเนินมาถึงช่วงดวลจุดโทษ หัวใจผมแทบหยุดเต้น เมื่อมีใครสักคนก้าวไปยิงจุดโทษ, ฟาบิโอ กรอซโซ่ ยิงจุดโทษคนสุดท้าย พาเราคว้าแชมป์เวิล์ด คัพ จากนั้นผมไม่ได้ยินอะไรอีกเลย ผมแทบไม่อยากเชื่อกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า"

เพื่อนร่วมทีมนามว่า "ต๊อตติ" และ "ปิร์โล่"

        "เหมือนที่ผมบอกไปในตอนแรก ผู้คนมากมายจะคิดถึงผู้เล่นตำแหน่งกองหลัง เมื่อพูดถึงวงการฟุตบอลอิตาเลี่ยน แต่ผมกลับไม่คิดแบบนั้น เรามีกองหน้า และกองกลางที่ยอดเยี่ยมมากมาย"

        "ผู้คนเอาแต่คิดว่า อิตาลี คว้าแชมป์ฟุตบอลโลก 2006 ด้วยกองหลังที่แน่นหนา อย่างไรก็ตาม เราชนะทัวร์นาเมนต์ดังกล่าว ด้วยความร่วมมือของทุกคน"

        "หากเราไม่สามารถยิงประตูได้ เราก็ไม่สามารถชนะใครได้หรอก ผมคิดว่า บรรดาผู้เล่นในแนวรุกของเรา ไม่ได้รับเครดิตเท่าที่ควรจะเป็น"

        "แน่นอนว่า เราเล่นทีมเดียวกันเป็นเรื่องที่ดี แต่การเล่นในฐานะคู่แข่งกับฟรานเชสโก้ ต๊อตติ และอันเดรีย ปิร์โล่ คือแบบทดสอบที่ยอดเยี่ยมมาก"

        "เมื่อผมเผชิญหน้ากับต๊อตติ ในสนามแข่งขัน ตั้งแต่ที่เขายังรับบทบาทกองหน้า หากผู้รักษาประตูของเรากำลังเตะเปิดเกมเราสองคนจะอาศัยจังหวะดังกล่าว เพื่อพูดคุยเรื่องตลกให้กับอีกฝ่ายได้ฟัง มันเป็นเรื่องปกติของพวกเราไปแล้ว" 

        "ต๊อตติ ถือเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสนุกมาก ขณะที่ปิร์โล่ มีสไตล์ที่แตกต่างออกไป เมื่อบอลอยู่ที่เท้าของเขา เราไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่า เขาจะทำอะไรต่อไป ผมพยายามดูการเคลื่อนไหวของเขาตลอดเวลา"

ประสบการณ์ต่างแดนครั้งแรกกับ "เรอัล มาดริด"

        "ฟุตบอลสเปน เป็นอะไรที่ยากมาก เมื่อผมย้ายไปร่วมทีมเรอัล มาดริด ในช่วงปี 2006 ถือว่าเป็นครั้งแรกที่ผมออกไปเล่นนอกประเทศอิตาลี"

        "การย้ายไปเมืองแห่งใหม่ เป็นเรื่องที่ลำบากเสมอ การสื่อสารกับเพื่อนร่วมทีมก็ยากเช่นเดียวกัน มันน่าจะเป็นความท้าทายที่มากสุดในเส้นทางลูกหนังของผมเลย"

        "การฝึกซ้อมที่สเปน จะเอาเป็นเอาตายเลยทีเดียว .... ซึ่งโชคดีของผม ที่ยังมีผู้จัดการทีมอย่างฟาบิโอ คาเปลโล่ เขาได้นำฟุตบอลสไตล์อิตาเลี่ยน เข้ามาผสมเล็กน้อย คาเปลโล่ เป็นคนเจ้าระเบียบมาก หากเขาบอกว่าซ้อม 10 โมงเช้า ก็ต้องเป็น 10 โมงเช้า ห้ามมาสายแม้แต่นาทีเดียว !!!"

        "ผมยังจดจำวันแรกในการลงฝึกซ้อมกับเรอัล มาดริด ได้เสมอ ผมส่งบอลไปให้เซร์คิโอ รามอส ก่อนที่เขาจะถามผมว่า -ทำไมคุณถึงส่งบอลพลาด ?- จากนั้นผมก็ตอบไปว่า -ผมไม่ได้ทำพลาดนะ ผมตั้งใจจะส่งบอลให้คุณ-"

        "ทุกอย่างเป็นเรื่องใหม่หมด ลีกอิตาลี คุณต้องส่งบอลไปให้กับเพื่อนร่วมทีม โดยเน้นการจ่ายไปยังพื้นที่ว่าง แต่ที่สเปน คุณต้องส่งบอลให้ถึงตัว รามอส จึงบอกกับผมว่า -ไม่นะ คุณต้องส่งบอลมาให้ผมแบบมีน้ำหนัก และส่งมาที่เท้าของผมเลย-"

        "ผมต้องเรียนรู้อะไรอีกมากมาย ผมไม่ได้มาเรอัล มาดริด แบบเด็กหนุ่มอายุ 21 แต่ผมมาพร้อมกับตำแหน่งแชมป์ฟุตบอลโลก มันทำให้ผมมีความเชื่อมั่นในตัวเอง"

        "สุดท้ายในการเล่นกับเรอัล มาดริด ผมสามารถคว้าแชมป์ลาลีกา 2 สมัยติดกัน เมื่อคุณได้สวมเสื้อแข่งของราชันชุดขาว ครั้งหนึ่งแล้ว คุณจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของสโมสรแห่งนี้ตลอดไป"