ปัจจุบันขณะ ทีมชาติไทย มีอยู่ 3 คะแนน รั้งอันดับ 3 ในสาย ซึ่งเป็นชาติที่มีแต้มมากสุด หากนับในบรรดาทีมอันดับ 3 ด้วยกัน หลังผ่าน 2 เกม

อย่างไรก็ดี "ลมยังคงไม่นิ่ง" เมื่อขวากหนามชิ้นสุดท้ายของ ทีมชาติไทย คือ เจ้าภาพอย่าง สหรัฐอาหรับ เอมิเรตส์ ที่มี 4 คะแนนเท่ากัน

ผลการแข่งขันไทยนัดสุดท้าย เหมือนจะเอื้อให้อย่างมาก เพราะหาก ช้างศึก สามารถเก็บผลเสมอได้ จะลอยลำเข้ารอบทันที ด้วยอันดับที่ 2 หรือ 3 ที่ดีที่สุด

เช่นเดียวกับหากชนะเจ้าภาพ ทีมไทย จะเข้ารอบเป็นอันดับ 1 และ 2 (ในกรณีที่ อินเดีย ชนะ บาห์เรน) เช่นกัน

แต่หากแพ้ล่ะ ?

ว่ากันตามตรง "บาดแผล" ที่ถูกอินเดียทำร้ายถึง 4 ดอก ส่งให้ช้างศึก มีประตูได้เสียอยู่ที่ - 2 และหากพวกเขาแพ้ในนัดสุดท้าย ก็อาจมีประตูได้เสียติดลบเพิ่มมากขึ้น ซึ่งต้องลุ้นกับกลุ่มอื่นในนัดสุดท้ายอีก

ไม่นับรวมในกรณีที่ ไทย แพ้ ยูเออี และ อินเดีย แพ้ บาห์เรน ในนัดสุดท้าย ข้อจำกัดนี้จะทำให้ ทีมชาติไทย ตกไปอยู่อันดับ 4 บ๊วยของกลุ่มทันที ไม่ว่าจะแพ้กี่ประตูก็ตาม

ทำให้เกมสุดท้ายก่อนคิกออฟกับ ยูเออี เป็นสถานการณ์ที่ค่อนข้าง "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน" อย่างแท้จริง เพราะโอกาสเข้ารอบ และ ตกรอบ ของทีมชาติไทยมีเทียบเท่ากัน

แน่นอนว่าเกมเจอ ยูเออี จะต่างออกไปจากนัดชนะ บาห์เรน ไม่ว่าจะเป็นแวดล้อม สภาพแฟนบอลเจ้าถิ่น ที่พร้อมใจเข้ามาเชียร์ สภาพความพร้อมผู้เล่นไทยที่จะไร้ พรรษา เหมวิบูลย์ ปราการหลังตังหลักที่ต้องติดโทษแบน

ยังไม่นับรวมปัจจัยนอกสนามที่ "มองไม่เห็น" และเปลี่ยนสถานะผลการแข่งขัน ในยามเล่นเกมเยือนกับชาติจากตะวันออกกลางบ่อยครั้ง

เป็นสถานการณ์ที่ ทีมชาติไทย เสียเปรียบเต็มประตู แต่ต้อง "ก้าวผ่าน" ไปให้ได้อย่างไม่มีทางเลี่ยง

อยู่ที่ทาง “โค้ชโต่ย” ศิริศักดิ์ ยอดหญ้าไทย และบรรดานักเตะทีมชาติไทยทุกคน ที่ต้องทำหน้าที่วิ่งลืมตายเหมือนเกมเจอ บาห์เรน เพื่อต่อกรกับเจ้าภาพให้ได้ผลการแข่งขันตามที่ต้องการ

เช่นเดียวกับ “แฟนบอล” ที่ต้องทำหน้าที่ผู้เล่นคนที่ 12 อย่างเต็มที่เช่นกัน

หากเก็บคะแนนได้ตามเป้าที่ต้องการ ก็แทบไม่ต้องมองคู่ต่อสู้ชาติอื่น

ประวัติศาสตร์อยู่ในมือเราเอง ว่าจะเนรมิตมันขึ้นได้หรือไม่