นั่นคือ เฟรชชี่อย่าง ตราด เอฟซี พบตัวเองบนอันดับ 7 ของตาราง
ผลงานพลพรรคช้างขาวภายใต้การคุมทัพของ อ.พยงค์ ขุนเณร ถึงตรงนี้ต้องบอกว่าโคตรไม่ธรรมดา โดยเฉพาะเกมรุกที่กดไปถึง 24 ประตู (เป็นรอง การท่าเรือ เอฟซี ที่ยิงไป 25 ทีมเดียว)
และสูตรสำเร็จความ “อำมหิต” เห็นจะอยู่ที่ผู้เล่นต่างชาติในแนวรุกนั่นเอง
ช่วง 2-3 ฤดูกาลหลังความเปลี่ยนแปลงในตลาดนักเตะต่างชาติไทยลีกคือ การสูญพันธุ์ของผู้เล่นสัญชาติแอฟริกา ที่ถูกแทนด้วยแข้งอิมพอร์ตจาก บราซิล แม้ผู้เล่นกาฬทวีปจะ กินง่าย อยู่ง่าย ตายยาก ค่าแรงถูก แต่ส่วนมากการยืนระยะฝีตีนมีขีดจำกัด บวกกับการแข่งขันที่เจ้มจ้นขึ้นทุกปี ทำให้พ่อค้าแข้งเหล่านี้ค่อยๆเลือนหายไปจากลีกสูงสุด
แต่…ไม่ใช่ที่ ตราด
อ.พยงค์ พิสมัยในสไตล์ ถึก ดำ ใหญ่ ยาว ซอย(เท้า)ถี่ สามแข้งแอฟริกาอย่าง กาฟาร์ ดูโรซินมี, ลอนซานา ดุมบูญา และ ดิยุฟ บิรัม ที่ถูกบอกเลิกสัญญาจากต้นสังกัดเก่า มาเข้ารังน้องใหม่
ทั้งสามกาฬทวีปมีความคุ้นชินกับฟุตบอลไทยเป็นทุนเก่า แค่จับเอามาปะแป้งใส่แท็คติกที่ต้องการ ก็สามารถกลายเป็น “อาวุธ” ที่โคตรน่าเกรงขาม
ใช้บอลยาวเป็นหลักทิ้งไปที่ว่างแดนคู่แข่ง ฝากให้ 3 ทหารเสือใช้ความเฉียบขาดประสานงานเข้าทำในรูปแบบต่างๆ
“น้อยแต่มาก”
เพราะฟุตบอลหาใช่มีคะแนนความสวยงามอย่าง “ยิมนาสติก” และวัดกันที่จำนวนประตู พวกเขาคงไม่จำเป็นต้องเปิดหาคัมภีร์บิวตี้ลูกหนังจากศาสตร์ไหน
ผลลัพธ์ที่ตอบได้ดีว่าแท็คติก อ.พยงค์ สอบผ่านคือตัวเลขการพังประตูของทรีโอคมเข้มเหล่านี้ 19 จาก 24 ประตูที่ทีมทำได้มาจาก สามประสานล้วนๆ
ลอนซานา ดุมบูญา : 10 ประตู 2 แอสซิสต์ (ยิงคนเดียวมากกว่า เอสซีจี เมืองทองฯ ซัดทั้งทีม)
ดิยุฟ บิรัม : 5 ประตู 1 แอสซิสต์
กาฟาร์ ดูโรซินมี : 4 ประตู 3 แอสซิสต์
ซึ่งเป็นตัวเลขมากสุดถึงปัจจุบันขณะ หาวัดกันที่การมีส่วนร่วมทำประตูเฉพาะ “ผู้เล่นต่างชาติ”
แน่นอนว่าเราคงไม่ผายมือคารวะแค่ 3 ผู้เล่นหลักต่างชาติเพียงอย่างเดียว เพราะในตำแหน่งอื่นเองก็ถือมีส่วนช่วยตอบโจทย์ให้ “ช้างขาวจ้าวเกาะ” บินสูงเกินกว่าเป้าที่ตั้งไว้
ไม่ว่าจะเป็นแดนกลางอย่าง วงศกร ชัยกุลเทวินทร์ หรือ ธัชนนท์ นคราวงศ์ ห้องเครื่องที่มีส่วนช่วยในเกมรุกทีมได้เป็นอย่างดี เจนรบ สำเภาดี ที่มีสกิลปั่นหัวคู่ต่อสู้ได้สุดเฉียบ หรือแนวรับการได้ ไบฮัคกี ไคซาน เซ็นเตอร์ฮาล์ฟสิงคโปร์ มายืนคุมแนวรับ ก็ดูแจ๋วไปอีกแบบ
สิ่งที่ ตราด เอฟซี ต้องทำเป็นสิ่งง่ายๆที่ไม่ง่ายนั่นคือการรักษา “มาตรฐาน” ฟอร์มการเล่นให้คงที่ไว้เช่นนี้ เช่นเดียวกับ 3 คู่หูผู้รู้ใจกันในแดนหน้า
หากรักษาไว้ได้ลืมเรื่อง “หนีตกชั้น” ไปได้เลย
และอาจติดปีกบินสูงกว่าปัจจุบันขณะเสียด้วยซ้ำ
