ผมยังจำครั้งแรกในชีวิตที่เริ่มเล่นฟุตบอลได้ เป็นเซสชั่นฝึกซ้อมกับทีมที่ดีเยี่ยมในCuracaoตอนผมอายุ6ขวบ

ผมไม่ได้สนใจอะไรฟุตบอลมากนักจนกระทั่งถึงฟุตบอลโลกรอบชิงปี2006นั่นแหละถึงได้เริ่มสนใจ

พ่อของผมเป็นนักฟุตบอลที่Curacao และเขาพูดกับผมว่า "พ่อได้ลงเล่นวันนี้  ลูกอยากมาดูไหม"

"ทำไมผมต้องไปด้วยล่ะ มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผม"

ตอนนั้นผมยังไม่รู้อะไรเลย

ตาฮิธกับพ่อของเขา

หลังจากนั้นพอถึงเทศกาลฟุตบอลโลก ทีมชาติฝรั่งเศสลงเตะกับอิตาลีในรอบชิงชนะเลิศ และเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมได้นั่งดูฟุตบอล ซึ่งฟุตบอลโลกมันยิ่งใหญ่มากและทุกคนบนโลกก็ดูทั้งนั้น ผมเข้าไปในบ้านและก็เห็นทุกๆคนนั่งล้อมกันอยู่หน้าทีวีรอดูบอลกันอยู่

ผมก็ประมาณว่า เคๆ ใครๆก็เอาแต่พูดถึงมัน งั้นเดี๋ยวลองดูซะหน่อยนึงละกัน ที่ทุกคนเป็นแบบนี้กันหมดมันต้องมีเหตุผลแน่ๆ ซึ่งพ่อผมที่ก็เป็นนักฟุตบอลก็รอดูเช่นกัน ผมนั่งอยู่กับพ่อตรงนั้นด้วยและผมก็เลือกจะเชียร์ฝรั่งเศสด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมไม่รู้แม้กระทั่งกฎในสนามด้วย ไม่รู้อะไรสักอย่าง

แต่ผมจะเชียร์ฝรั่งเศสอ่ะ

และนั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของทุกสิ่งทุกอย่าง ดังนั้นเมื่อพวกเขาต้องพ่ายแพ้ผมจึงร้องไห้ออกมา และอะไรบางอย่างในตัวผมก็เปลี่ยนแปลงนับตั้งแต่นั้นมา  ผมเดินไปหาพ่อแล้วก็พูดว่า

"พ่อ ผมอยากเตะบอล"

จุดสิ้นสุดของทีมชาติฝรั่งเศสปี2006 แต่เป็นจุดเริ่มต้นชีวิตนักฟุตบอลของTahith Chong

ผมมักจะพูดเป็นประจำว่าผมไม่ชอบมัน ดังนั้นพ่อผมจึงรู้สึกว่าไอ้ที่ผมบอก คงจะพูดเล่นๆกระมัง แต่ว่าผมก็พร่ำบอกพ่ออยู่อย่างนั้นเป็นเดือนว่า "ผมอยากเตะบอลพ่อ ผมอยากเตะบอลลลลลลล" และสุดท้ายแม่ผมก็ช่วยพูดว่า ถึงเวลาให้เค้าไปลองดูแล้วนะ ดูซิว่าจะเป็นไงบ้าง ขำๆน่ะพ่ออย่าคิดมาก

ดังนั้นผมจึงเริ่มไปหาสนามฝึกซ้อมและผมพูดไม่ได้ว่าผมเก่งกว่าเด็กคนอื่นๆที่เหลือเลย ด้วยความสัตย์จริง แต่ผมก็รู้สึกว่าผมทำมันได้โอเคเลยนะ ซึ่งหลังจากนั้นสิ่งแรกที่โค้ชเดินมาถามพ่อผมก็คือ

"เขาเล่นบอลมานานเท่าไหร่แล้วครับ"

และพ่อของผมก็ตอบว่า

"ซ้อมครั้งแรกเองจารย์!"

โค้ชคิดว่าเขาอำเล่นซะงั้น ซึ่งเรื่องจริง ดังนั้นนั่นแหละคือจุดสตาร์ทของผม ผมเริ่มเสพติดมันแล้ว และก็นั่งดูบอลแทบทุกวันเลย แต่ว่าให้ผมอธิบายเกี่ยวกับ Curacao(กือราเซา) หน่อย

เอาง่ายๆเลยนะ มันคือ"สรวงสวรรค์"

Willemstad, Curacao อีกหนึ่งTraveller's Destination สวรรค์ของนักท่องเที่ยว อาณานิคมฮอลแลนด์ที่มีสถาปัตยกรรมสีพาสเทล

ทุกๆวันที่นั่นอบอุ่น สภาพอากาศโคตรจะดีเยี่ยม มันเป็นชายหาดและก็ทะเล คุณรู้ไหมถ้าคุณเดินเข้าไปที่นั่นคุณจะยังก้มลงมองเห็นนิ้วเท้าของคุณอยู่ เพราะว่าเรามีแต่หาด หาด แล้วก็หาดเต็มไปหมด ผมรู้สึกซาบซึ้งและตื้นตันใจมากๆที่นึกถึง มากกว่าในตอนนั้นที่ผมยังอยู่ที่นั่นจริงๆซะอีก

ผมอาศัยอยู่ใกล้กับWillemstadมากๆ เมืองหลวงที่ห่างออกไปไม่ถึงห้านาที และไม่ต่างกันมากนัก Curacaoก็โคตรจะใกล้พอๆกัน ผมคิดว่าจุดที่ไกลที่สุดระหว่างสถานที่สองแห่ง ใช้เวลาขับรถแค่ประมาณ45นาทีก็ถึงแล้วมั้ง

(*Curacao กือราเซานั้นคือประเทศ1ใน4ส่วนที่เป็นพาร์ทองค์ประกอบของประเทศเนเธอร์แลนด์ ซึ่งมีเมืองหลวงคือวิลเลมสแตดนั่นล่ะ -ผู้แปล)

Willemstadนั้นดึงดูดนักท่องเที่ยวมากกว่าในฐานะเมืองหลวงที่สวยงามมากๆ ที่นั่นเต็มไปด้วยบ้านเมืองที่มีสีสันสวยงามต่างๆกันไปหลากหลายสีซึ่งเป็นที่โด่งดังในหมู่นักท่องเที่ยวมากๆ แต่ว่ามีจุดอื่นๆอีกที่ผู้คนยังไม่รู้จักอีกเยอะที่สามารถไปท่องเที่ยวได้ ดังนั้นมีหลายจุดที่สามารถไปเที่ยวได้ที่นั่น

อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นส่วนสำคัญของเกาะที่กือราเซา และผู้คนมากมายก็มักไปล่องเรือกันที่นั่น ดังนั้นคุณจะได้เห็นพวกเรือลำใหญ่ๆแล่นเข้าแล่นออกอยู่ตลอดเวลา

ผู้คนส่วนใหญ่เวลากลับมาบ้านเรานั้นก็จะพูดภาษาถิ่นกัน มันเป็นการผสมกันของคำภาษาดัตช์ สแปนิช และโปรตุกีส บางทีก็มีอังกฤษปนมาด้วยซ้ำ รู้ไหมว่าบางทีผมโทรคุยกะแม่ และAngel Gomes กับพวกเด็กสแปนิชในทีมได้ยินผมคุยก็ดันฟังแล้วเข้าใจอีกว่า ผมคุยอะไรกับแม่บ้าง

กับคู่เพื่อนซี้ Tahith Chong กับ Angel Gomes ที่แม้ว่าชองจะเข้ามาทีหลังแต่ทั้งคู่ก็สนิทกันอย่างดีในฐานะตัวรุกทีมสำรอง

ส่วนอาหารที่นี้จะคล้ายๆกับอาหารแถบแคริบเบียน และในแต่ละที่ก็มีรสชาติแตกต่างกันด้วยและที่สำคัญอาหารสดมากๆ ทุกอย่างที่จับขึ้นมาได้ก็จะเอามาทำอาการกินกันตรงนั้นเลย พวกเขาก็แค่ออกไปตกปลา แล้วก็เอากลับมาทำอาหารกันแบบสดๆทันที

ฟุตบอลบอลเป็นอีกเรื่องที่สำคัญที่Curacao แม้ว่าเราจะเป็นแคว้นเล็กๆ แต่ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ก็มีแต่ ฟุตบอลกับ เบสบอลล้วนๆ มีนักกีฬามากมายที่เป็นคนกือราเซาในเมเจอร์ลีกเบสบอล มันจึงฮิตมากๆ ผู้เล่นดังๆอย่างKenley Jansen กับ Andruw Jonesคือนักเบสบอลที่ว่านั้น ส่วนนักฟุตบอลก็มีอย่าง Jetro Willends กับ Leriy Fer ก็เป็นคนบ้านเดียวกับผมเหมือนกัน

กับแผ่นดินอเมริกาที่ก็ไม่ได้ไกลออกไปมากมายนักเพราะแค่สองชั่วโมงก็ถึงแล้ว เรามีผู้เล่นมากมายจากถิ่นเราที่ไปเล่นอยู่ที่นั่นในเมเจอร์ลีกซอคเกอร์

และแน่นอน นักบอลมากมายที่เล่นให้กับฮอลแลนด์มาจากกือราเซาทั้งนั้น หรืออย่างน้อยๆที่สุดนักบอลพวกนั้นก็มีพ่อแม่พี่น้องอยู่ที่นี่กันเพียบแหละ เพราะเกาะเราเป็นอาณานิคมของดัตช์ ดังนั้นทุกๆคนก็มีพาสปอร์ตซึ่งผมเองก็ถึงได้ลงเล่นให้กับฮอลแลนด์นั่นไง

และก็ เรื่องของพ่อผม ตอนที่เริ่มรู้สึกได้ว่า เฮ้ย ผมชอบฟุตบอลและเล่นบอลได้นั้น ผมไปฝึกซ้อมทุกๆวันและเขาก็ไปด้วย พ่อผมเล่นตำแหน่ง"ปีก" และแน่นอนเขาก็สอนผมมากมายในการเล่นตำแหน่งนี้เพื่อช่วยให้ผมเก่งขึ้น สำหรับผมแล้วผมมีความสุขมากที่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆเพิ่มขึ้นในการเล่นฟุตบอล ผมไม่เคยรู้สึกพอเลย อยากได้อีกเรื่อยๆ

งูเก็งกอง VS งูพิษ

ซึ่งตอนนี้ผมก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ แม้ตอนที่เราเดินทางไปด้วยกันกับทีมชุดใหญ่ ผมคุยโทรศัพท์อยู่ในสายกับSky Go ดูการแข่งขันอยู่ซึ่งผมสนุกกับการดูบอลมาก อยากจะดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างในเกมๆนั้น  คือเรียกง่ายๆว่าถ้ามีถ่ายนัดไหนผมก็จะดูหมด

ตอนที่ผมยังเด็กๆมันช่วยผมได้ตอนอยู่ที่โรงเรียนปกติ คลาสเรียนจะเลิกช่วงกลางวัน และวันนั้นก็หมดภารกิจละ ผมจะรีบกลับบ้าน รีบทำการบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่จะปั่นได้ พอเสร็จแล้วนั่นแหละผมจะรีบออกไปที่สวนเพื่อเตะบอล สำหรับตัวผมเองแล้วนั้น ผมชอบที่จะสวมบทบาทเป็นนักบอลดังๆ ติ๊ต่างว่าตัวเองเป็น และพูดประมาณว่า

"ขณะนี้กิ๊กส์กำลังได้บอลอยู่นะครับ"

ผมชอบมันมาก

Giggs tearing you apart since 1991

ช่วงเวลานั้นมีนักเตะชื่อดังเก่งๆมากมาย แต่กิ๊กซี่อยู่ในใจผมคนแรกเลย มันเป็นอะไรที่สนุกในยามได้เล่นสมัยเด็กๆ ผมได้ดูพวกเขาในTV และก็พยายามเลียนแบบท่าไม้ตายพวกเขามาใช้ มันเจ๋งจริงๆเลย

แน่นอน ผมนั่งดูแมนยู แมนยูเป็นสโมสรใหญ่และก็มีแมตช์สำคัญๆถ่ายทอดทางTVประจำ ผมคลั่งมากตอนที่ย้อนกลับไปและได้เล่นเกมบนXbox และผมก็จะใช้แมนยูซะเป็นส่วนใหญ่ พวกเขามีRonaldo กับ Rooney ทีมโคตรดี และผมครีเอทตัวเองเป็นนักเตะแล้วก็เอาลงสนาม พอนึกย้อนกลับไปแล้วมันบ้าบอแบบเด็กๆดี

มีในเกมแล้ว ไม่ต้องคอยอีดิตตัวเองใส่เข้าไปแล้วนะเจ้าหนู ดีใจด้วยลูก

นอกจากนี้แล้ว ทุกๆคนที่อยู่ในละแวกบ้านจะมาเตะบอลด้วยกัน เวลาที่หมดไปวันๆนึงผมก็ไปฝึกซ้อมฟุตบอลด้วยซึ่งมันเป็นช่วงเวลาประมาณสองปี ชีวิตของผมกลายเป็นมีแต่เรื่องฟุตบอลอย่างเดียวล้วนๆเลย

ลูกพี่ลูกน้องของพ่อผมนั้นเป็นเพื่อนกับ John De Wolf ซึ่งเขาเป็นนักเตะอยู่ที่เฟเยนอร์ด (ตอนนี้เป็นผู้ช่วยผู้จัดการทีมไปแล้ว) ดังนั้นเราจึงมีคอนเนคชั่นที่นั่น และเมื่อผมอายุ8ขวบเขาจึงให้ผมมาลองทดสอบฝีเท้าที่ฮอลแลนด์ดู

ในช่วงเวลานั้นผมไม่ได้รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับฮอลแลนด์เลย ผมมีเวลาอยู่ราวๆสองเดือนตอนทดสอบฝีเท้าและจากนั้นพวกเขาก็พูดว่า เขาจะเซ็นกับผม  ผมกลับไปบ้านเกิดเพื่อที่จะจัดการเรื่องกับทางโรงเรียนให้เรียบร้อย ดังนั้นผมจึงกลับไปที่กือราเซา หลังจากนั้นพ่อแม่ของผมก็ทิ้งทุกอย่างเอาไว้เบื้องหลังเลยทั้งการงานและทุกๆอย่าง แล้วก็มาอาศัยอยู่ในฮอลแลนด์

ทั้งหมดเพื่อฟุตบอล

และก็เพื่อผมคนเดียว

เวลานั้นผมตื่นเต้นมากๆที่ได้ออกมาอยู่ในต่างประเทศต่างถิ่น กือราเซานั้นเป็นแค่เกาะเล็กๆพอออกมาแล้วเทียบบ้านเรากับยุโรป หรือฮอลแลนด์ซึ่งเป็นประเทศที่ขนาดใหญ่โตมากๆ

ผมบอกไปรึยังว่าผมไม่เคยเจออากาศหนาวเลย

ผมเล่นฟุตบอลอยู่ที่Rotterdam แต่ว่าไปโรงเรียนและพักในบ้านที่ Den Haag ซึ่งก็อยู่ห่างไปราวๆ15-20นาที ทุกๆวันผมจะนั่งรถไฟใต้ดิน จำได้เลยทุกๆวันที่ต้องนั่งมันไปRotterdam

ปีกแรกที่ผมเข้าฝึกซ้อม ขึ้นรถไฟมา จากนั้นรถบัสก็จะมารับเราที่สถานีร็อตเตอร์ดัมและพาเราไปสนามซ้อม หลังจากนั้นพอซ้อมเสร็จ ผมก็อาบน้ำแล้วไปโรงเรียนในช่วงเวลาที่เหลือของวัน ดังนั้นเวลามันก็อัดแน่นแทบทั้งวัน ผมเข้าไปร่วมเรียนกับคนอื่นๆแต่ที่นั่นเป็นโรงเรียนสำหรับพวกนักกีฬาเท่านั้น คล้ายๆกับเป็นอะคาเดมี่ของฟุตบอล เทนนิส และก็กีฬาอื่นๆทุกอย่าง

มันค่อนข้างแตกต่างมากแม้กระทั่งตำแหน่งในสนาม และทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณจำเป็นต้องเรียนรู้นั้น เฟเยนอร์ดช่วยพัฒนาผมมากจริงๆ

แตกต่างชัดเจนมาก สมัยก่อนผมเล่นไปตามอิสระไม่มีแบบแผนอะไร แค่วิ่งๆๆอย่างเดียวตอนอยู่ที่กือราเซา แต่มันต่างออกไปกับที่เฟเยนอร์ด ทุกสิ่งทุกอย่างเลย ผมคอยมองและสังเกตรอบๆก่อนเพื่อที่จะดูว่าผมต้องเรียนรู้อะไรบ้าง ผมแค่อยากได้บอลและก็ควบไปข้างหน้า เลี้ยงหลบเอาชนะคู่ต่อสู้เท่านั้น นั่นคือสิ่งเดียวที่ผมรู้

เวลาผ่านไปผมได้เรียนรู้อะไรมากมายในสนามและมันช่วยผมอย่างมากเวลาลงเตะ เพื่อที่จะเข้าใจเกมการเล่น ผมยอมรับว่าผมยังรู้สึกตัวเองเป็นเหมือนตัวฟรีอิสระเวลาลงเล่นเสมอ มันมักจะกลายเป็นแบบนั้น(วิ่งมั่วหลุดตำแหน่งไปนู่นนี่แบบอิสระ) แต่ผมก็พยายามที่จะทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง เพื่อให้เข้ากับระบบที่คนอื่นๆเขากำลังเซ็ตการเล่นอยู่

ตลอดเส้นทางที่ผ่านมาทุกขั้นตอน พ่อของผมมักจะอยู่ที่นั่นกับผมด้วย และจนถึงตอนนี้กับแมนยูไนเต็ดก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ ผมมาอยู่ที่นี่ได้สามปีแล้วและเขายังไม่เคยพลาดแม้แต่เกมเดียวเลยที่ผมได้ลงเล่น และพอผมเริ่มที่จะโตขึ้นเรื่อยๆพ่อก็คอยสังเกตและวิจารณ์การเล่นให้ผมมากขึ้น ส่วนใหญ่แล้วผมจะวิเคราะห์และวิจารณ์การเล่นด้วยตัวเองอย่างมากจริงๆ

มันเป็นแค่เรื่องเกี่ยวกับการที่เติบโตขึ้นแค่นั้น ตอนนี้พ่อผมไม่ได้พูดอะไรมากมายแล้ว เขาแค่ให้คำแนะนำเพิ่มเติมเท่านั้น ผมเองก็ต้องพยายามรักษามาตรฐานที่สูงให้กับตัวเองให้ได้ ผมคิดว่าเขาน่าจะภูมิใจในตัวผมนะ คิดว่า

เวลาที่ผมมีเวลาอยู่ด้วยกันและย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้น เมื่อเทียบกับตอนนี้นั้น ผมคิดว่ายังต้องทำงานหนักต่อไปอีกเยอะ แต่พ่อก็จะภูมิใจในตัวผมอย่างแน่นอน

พวกเขาภูมิใจมากๆโดยเฉพาะเวลาย้อนกลับไปที่กือราเซา ทุกๆคนที่นั่นส่วนใหญ่แล้วเชียร์แมนยูทั้งนั้น แทบจะทั้งเกาะเลย บางทีอาจจะเป็นเพราะผมก็ได้นะ พวกเขาติดตามเราทุกๆอย่างและมันเจ๋งมากทุกครั้งจริงๆที่ได้เห็นสิ่งเหล่านี้กับตาเวลาที่ผมกลับบ้านเกิด

ผมได้กลับไปช่วงซัมเมอร์ ได้เจอผู้คนเดิมๆที่รู้จักกันอยู่ที่นั่นทุกปี และมันยังคงเป็นสถานที่เดิมเหมือนเคยๆ ไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย มีเปลี่ยนไปบ้างเล็กๆน้อยๆแต่มันก็ยังคงเป็นบ้านที่เหมือนสรวงสวรรค์ของผมเสมอ สำหรับทุกๆคนที่ฮอลแลนด์ จุดหมายปลายทางแรกของพวกเขาที่อยากไปคือกือราเซา ผมแปลกใจมากที่อังกฤษที่ไม่มีใครรู้จักที่นั่นกันเลย เพราะว่าทุกคนที่ฮอลแลนด์รู้หมดเลยนะ

ผมอยากให้มันเปลี่ยนไปกับที่นี่ที่อังกฤษ ดังนั้นผมจึงบอกกล่าวกับเด็กๆเพื่อนกันหลายๆคนรวมถึงเหล่าสต๊าฟฟ์ของยูไนเต็ดเกี่ยวกับเรื่องบ้านเกิดของผม เพราะว่าพวกเรามีทั้งหาดมากมาย แน่นอนล่ะ ไปตกปลาล่ะมันส์แน่นอน ดำน้ำสกูบ้าอาจจะน่ากลัวบ้างแต่ก็สนุกนะซึ่งที่นั่นมีอะไรให้เด็กผู้ชายอย่างเราได้ดูและไปทำอยู่เยอะแยะเลย

"บางทีภายในปีสองปี อาจจะมีบางคนในนี้ที่วันหยุดไปเที่ยวที่บ้านผมแน่ๆ"

จากคอลัมน์ UTD Unscripted เรื่องราวจากปีกดาวรุ่งของพวกเราโดยตรง .. เจ้าหนู Tahith Chong

-ศาลาผี-

source : https://www.manutd.com/en/news/detail/utd-unscripted-tahith-chong-discusses-growing-up-in-paradise