เป็นเกมที่เชื่อว่าแฟนๆปีศาจแดงที่ได้นั่งชมอยู่ด้วยกันเมื่อคืนคงจะยังตื่นเต้นไม่หายเป็นแน่ กับชัยชนะ 0-2 เหนือเชลซีคาสนามสแตมฟอร์ดบริดจ์ เมื่อเช้ามืดวันอังคารที่ผ่านมา กับการเล่นที่สู้กันในแดนกลางสนาม ชิงจังหวะจู่โจมเปิดเกมแลกกันทั้งคู่ของยูไนเต็ดและเชลซี สุดท้ายเป็นแมนยูไนเต็ดที่ชนะไปได้ด้วยความเหนียวแน่นของเกมรับ รวมกับความคมในจังหวะจบสกอร์เน้นๆ2ประตู และการที่เชลซีทิ้งโอกาสทองในการยิงประตูตีเสมอเพื่อเปลี่ยนโมเมนตัมเกมอีกมากมายไม่รู้กี่ครั้ง
นอกจากนี้ยังมี VARสองจังหวะแฟร์ๆที่ช่วยทำให้ทุกอย่างมันเคลียร์ขึ้น รวมถึงเคสกรณีแมกไกวร์ยกขาปฏิกิริยาป้องกันตัวเองอัตโนมัติ ซึ่งก็แล้วแต่มุมมอง บางคนก็ว่าต้องแดงเท่านั้น บางคนก็ว่าไม่ ในขณะที่VARก็เช็คซ้ำให้แล้วพร้อมด้วยดุลยพินิจที่ตัดสินว่าไม่แดง ที่ก็เหมือนใครหลายๆคนมอง รวมถึงผู้เขียนด้วยเช่นกันที่คิดว่าตัดสินได้ดีแล้ว
ทั้งหมดนั้นคือเรื่องราวคร่าวๆของเกมพรีเมียร์ลีกนัดที่26 ที่ผ่านมาเมื่อคืน แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องพูดถึงมากๆ นั่นก็คือฟอร์มการเล่นของนักเตะใหม่ของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดที่ตอนนี้ กลายเป็นขวัญใจคนใหม่ไปแล้วเรียบร้อยจากเมื่อคืนที่ผ่านมา
เสียงกระหน่ำร้องเรียกชื่อของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นตัวบ่งบอกถึงฟอร์มการเล่นที่ยอดเยี่ยมอลังการของเขาได้เป็นอย่างดี
Key Player ประจำแมตช์เมื่อวาน และ Man of The Match โดยศาลาผี
"Bruno Fernandes"
วันนี้เราจะมาทำการเจาะลึกภาคของการเล่นโดยบรูโน่คนเดียวล้วนๆว่า ผ่านไปสองนัดแล้วนั้นพี่โน่เล่นเป็นยังไงบ้าง กับการเจอเกมหนักทีมบิ๊กซิกส์ครั้งแรกกับแมนยูไนเต็ดที่ต้องไปเยือนเชลซี โดยจะวิเคราะห์ทั้งภาคการเล่นโดยรวมที่เห็นในสนาม และดูสถิติทั้งตัวเลขและaction zoneต่างๆ
1.ภาคสถิติ
เริ่มกันที่สถิติรวมของเจ้าตัวกันก่อน
ความแม่นยำในการจ่าย : 80%
สร้างสรรค์โอกาสยิง : 3
กู้บอลคืน : 3
ชนะการปะทะ : 2
แอสซิสต์ : 1
1.1 การจ่ายบอล (Passes)
สถิติการจ่ายบอลสำเร็จ80% นั้น บรูโน่จ่ายบอลไปจากทั้งหมด 43 ครั้ง โดยที่เกินครึ่งหนึ่ง (21ครั้ง) เป็นการจ่ายบอลเข้าพื้นที่Final Third ล้วนๆ (พื้นที่อันตรายที่มีโอกาสยิงในแดนคู่ต่อสู้) ในรูปนี้คือจุดที่บรูโน่ยืนจ่ายบอล (เห็นได้ว่าจ่ายเข้าพื้นที่อันตรายจากซีกครึ่งซ้ายของสนามเยอะ)
สถิตินี้สำคัญมากเพราะเป็นการแสดงให้เห็นว่า มิติการจ่ายบอลของบรูโน่ เกินครึ่ง เมื่อมีโอกาสเขาจะทำการสร้างสรรค์เกมที่มีพลังทำลายให้ทีมอย่างชัดเจน
ไม่ใช่แค่การจ่ายให้พ้นๆตัว จ่ายมั่วๆ เหมือนAMCบางคนที่ตกกระป๋องและกลายเป็นแค่สำรองเรียบร้อยแล้ว(ฮา)
ส่วนลักษณะการจ่ายนั้น เป็นบอลสั้น 40 ครั้ง ส่วนการวางบอลยาวมีทั้งหมด 3 ครั้งจากแดนหลัง
รูปแบบการจ่าย เป็นบอลเรียด 35 จากทั้งหมด และอีก8ครั้งเป็นการชิพบอล(บอลลอยจากพื้น) ซึ่งรวมเตะมุมกับฟรีคิกด้วย
มาวิเคราะห์เพิ่มเติมจากจุดนี้โดยสถิติ80% เมื่อเทียบกับการเล่นที่ ส่วนใหญ่แทบจะเป็นการจ่ายบอลขึ้นหน้า และเข้าFinal Third เยอะมาก ซึ่งเมื่อครอสโอเวอร์สองข้อมูลเข้าด้วยกัน เลข14ครั้งมันจึงเป็นการจ่ายบอลเข้าพื้นที่อันตราย ซึ่งก็มีโอกาสสูงที่จะไม่เจอเพื่อน หรือโดนตัดบอลได้
ความแม่นยำที่80%ของบรูโน่ มันไม่ได้หมายความว่า จ่ายบอล5ครั้ง จะเข้าเป้า4 พลาด1จาก5แต่อย่างใด / ในเชิงสถิติใช่ แต่ในทางการเล่นจริงๆเราเห็นกันแล้วว่า บรูโน่เน้นจ่ายบอลฆ่า จ่ายเข้าพื้นที่อันตรายเยอะมากๆ เกินครึ่งจ่ายบอลเข้าพื้นที่สุดท้ายถึง21ครั้ง การที่มันจะพลาดไม่ตรงบ้างถือว่าเข้าใจได้ และแฟนบอลก็คงเห็นฟอร์มกันดีว่า ลักษณะการเล่นของบรูโน่นั้น จริงๆแล้วบอลสั้นที่เป็นการต่อบอลของโน่นั้น "ค่อนข้างแม่น" ด้วยซ้ำ
คือการทำชิ่ง จ่ายบอลสั้นเล่นกันใกล้ๆกับเพื่อน บรูโน่แทบไม่พลาดเลย เราจะเห็นได้จากในเกม ดังนั้นอีก20%ที่เหลือที่พลาด มันจึงเป็นการจ่ายบอลแบบได้เสียล้วนๆที่มีโอกาสพลาดได้ แต่เรื่องต่อบอลนี่คือ แม่นยำชัวร์
1.2 แผนภูมิความร้อน (Heatmaps)
จะเห็นได้ชัดเจนว่า การเล่นของบรูโน่ที่เป็นฮีทแมพสีฟ้านั้น สีที่เข้มๆก็คือการที่พี่แกไปยืนอยู่บริเวณนั้นบ่อยครั้งซ้ำๆจนสีมันเข้มกว่าจุดอื่น ดูจากลักษณะการวิ่งไปตำแหน่งต่างๆในสนามจะพบว่า บรูโน่มีพื้นที่การเล่นที่กว้างมากๆ ไม่ได้อยู่เพียงแค่ตรงกลาง แต่พี่แกถ่างออกมาริมเส้นด้วย ซึ่งลักษณะนี้มันเป็นฝีมือของนักเตะแนวAdvance Playmaker เป็นเพลย์เมคเกอร์ตัวแอดวานซ์นั่นเองที่ทำได้สารพัดประโยชน์
บรูโน่นั้นไปอยู่ในทุกพื้นที่ของทีม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บริเวณแดนกลาง และการเติมสูงขึ้นไปในแนวรุกหลังกองหน้า ซึ่งเป็นแอเรียของAMCอยู่แล้ว แสดงให้เห็นชัดเจนว่าบรูโน่เคลื่อนที่ไปจุดต่างๆด้วยการรักษาพื้นที่ รักษาตำแหน่งตัวเองเป็นอย่างดี และขยัน ช่วยทีมได้เยอะมาก
สิ่งที่น่าสนใจจากฮีทแมพคือ พื้นที่ที่แกชอบเล่นบ่อยๆ(ตัดมุมธงจากเตะมุมไป5รอบนะ) เราจะเห็นได้ว่า มันเป็นตำแหน่ง "กลางรุกเยื้องซ้าย" ที่เห็นในรูปที่ความร้อนขึ้นหนามากที่สุด
ชัดเจนเลยว่า บรูโน่ก็เป็นนักเตะที่ "แอบเบ้ซ้าย" เล็กๆในการเป็นมิดฟิลด์ตัวรุก
ซึ่งแม่งเป็นพื้นที่เดียวกับป็อกบาเป๊ะเลย!
ดังนั้นจากการวิเคราะห์ตรงนี้เราจะเห็นพื้นที่ถนัดของบรูโน่เป็นอย่างดี ทั้งความหลากหลายความขยันที่เติมไปทั่วบริเวณของทีมไม่ว่าจะซ้ายขวา กลาง หรือหน้า และการที่มักจะลงมาเล่นกับกราบซ้ายมากกว่า รวมถึงภาพด้านบนที่เป็นจุดจ่ายบอลฆ่าของบรูโน่ ก็มักจะมาจากพื้นที่บริเวณนี้ด้วยเช่นกัน
จึงขออัญเชิญเทพบรูโน่ เป็นสมาชิกใหม่เข้าแก๊งค์ "กะปู๋เอียงซ้ายคลับ" ของเหล่าผู้มาก่อนอย่าง หมาก แรช ลินการ์ด เปเรร่า ป็อกบา ชอง โกเมส (และรวมอเล็กซิสให้ด้วย) ณ บัดนี้
1.3 Chance Created หรือ "Key Passes"
Key Passes คือการจ่ายบอลจังหวะที่ "ทำให้เพื่อนได้ยิง" เอาเป็นภาษาไทยง่ายๆ จะเห็นภาพชัดเจนกว่าการเขียนว่า การสร้างสรรค์โอกาส มีทั้งหมดสามจังหวะอย่างที่เรารู้กันนั่นก็คือ ช็อตแรกที่เล่น1-2กับเฟร็ด จ่าย-วิ่ง แปะเบาๆให้เฟร็ดยิง ผมเห็นการเล่นคู่และความสนิทสนมของบรูโน่กับเฟร็ดแล้วฟินมาก ไม่แปลกใจเพราะว่าพูดโปรตุกีสเหมือนกันน่าจะสนิทกันเร็ว (บราซิลเลียนใช้โปรตุกีสสื่อสาร) พอมาเล่นตำแหน่งที่เชื่อมต่อกันโดยตรงกลางสนามนี่คือ เยี่ยมมาก ช็อตนั้นคือจังหวะแรก
จังหวะที่สองน่าจะเป็นการเล่นชิ่งเร็วระหว่างเขากับ เพื่อนที่ซี้กันไวและแซวกันแรงๆแล้วอย่าง มาร์กซิยาล ที่ไหลให้หมากวิ่งสปีดควบไป จนยิงถากเสาออกนิดเดียว
และจังหวะสุดท้าย ก็เป็นดอกแอสซิสต์เลยจากลูกเตะมุมที่เปิดเข้ามา แล้วแมกไกวร์ได้โหม่งในจังหวะทำประตู และก็เข้าไปในที่สุดเป็นผลสำเร็จ(เส้นสีเหลือง)
มันเป็นการเล่นในฝันมากๆของนักเตะตำแหน่งAMC ที่จะต้องสร้างโอกาสจ่ายงามๆให้เพื่อนได้ยิงเช่นนี้ นี่คือสามครั้งที่เป็นKey Passes ยังมีช็อตอื่นอีกมากมายที่จ่ายเข้าพื้นที่อันตรายดังที่กล่าวไว้แล้ว แถมนอกจากนี้พี่แกยังจะจบสกอร์ได้เองอีกจากลูกยิงไกล
เป็นการเล่นที่ยอดเยี่ยมมาก
1.4 โอกาสยิง
อย่างที่ทราบกัน บรูโน่ได้โอกาสยิงสองครั้ง จากการลองยิงไกลนอกกรอบดอกนึง และจากฟรีคิกที่ยิงมุดโคนเสาออกมาอย่างน่าเสียดาย เรายังรอคอยประตูแรกของบรูโน่อยู่ ซึ่งเชื่อว่าเดี๋ยวไม่นานแน่ๆก็ต้องมา เพราะพี่แกนอกจากจะสร้างโอกาสแล้ว การยิงทำประตูด้วยตัวเองก็เป็นอีกอาวุธเด็ดของเขา หากเล่นไปเรื่อยๆและมั่นใจในตัวเอง เลิกเกรงใจเพื่อน ผมว่าบรูโน่จะยิงเองมากกว่านี้ และทำประตูได้เป็นกอบเป็นกำแน่นอน
1.5 การเสียการครองบอล
บรูโน่เสียบอลเพียงแค่3ครั้ง ซึ่งก็ถือว่ากลางๆ ธรรมดาๆไม่เยอะมากอะไร และเขาเสียบอลในจุดที่ไม่ได้อันตรายกับทีมเลยสักจุด คือพลาดในแดนบนล้วนๆจากลูกปะทะหนัก หากเทียบกับAMCตัวเก่าๆของเราที่ เสียบอลเยอะเหมือนแจกฟรีทุกเกมแล้วนั้น บรูโน่ดูด้วยตาจะเห็นชัดเลย ไม่ต้องรอสถิติตัวเลขว่า เสียบอลน้อยมากๆ
ในขณะเดียวกัน คนที่เราด่าในช่วงครึ่งแรกอย่างมาร์กซิยาล ก็ตามคาด เป็นคนที่เสียบอลง่ายและมากที่สุดในทีมแทน 14/15 ไปแล้วด้วยสถิติ 6ครั้ง (ซึ่งแม่งเยอะมาก) ชัดเจนเลยว่าเขาไม่เหมาะกับการเล่นกองหน้าตัวเป้า ควรจะเล่นกองหน้าด้านข้างแบบIFคงจะดีที่สุดสำหรับหมาก
1.6 การเอาชนะกลางสนามและการกู้บอลคืน
ตรงนี้ต้องบอกว่า บรูโน่ไม่ได้เก่งเรื่องนี้อยู่แล้ว หัวข้อนี้ชัดเจนว่า มันเป็นพาร์ทหน้าที่ของ "เฟร็ด" ซึ่งตอนนี้แทบจะเป็นเทพเฟร็ดอยู่แล้วที่เอาชนะในแดนกลางสนามได้โหดมากๆ ทั้งความพริ้ว ความคล่องในการพลิกบอล จ่ายบอล และด้านการปะทะ การตัดสกัดบอล และรีคัฟเวอร์บอลกลับมาให้ทีม เฟร็ดล้วนๆ ส่วนบรูโน่เองก็มีสถิติ แทคเกิลชนะอยู่2ครั้ง(2จาก7) และกู้บอลอีก3ครั้ง
จริงๆเรื่องนี้ก็ถือเป็นจุดอ่อนของบรูโน่ที่เห็นชัดเจน นั่นก็คือเรื่องของ "แรงปะทะ" ที่แทบจะไม่มีเลยเพราะดูหุ่น เห็นแล้วว่าค่อนข้างบางและกล้ามเนื้อน้อยมาก เจอเกมปะทะหนักของอังกฤษก็กระเด็นหมด
ซึ่งถามว่าเป็นปัญหาไหม ส่วนตัวผู้เขียนมองว่า "เป็นเรื่องที่ควรปรับปรุงพัฒนา แต่ไม่ใช่ปัญหา"
ถ้าบรูโน่มีแรงปะทะที่ดีกว่านี้เหมือนAMCคนอื่นๆในลีก ก็จะได้มิติของการเบียดบัง เอาชนะในแดนกลางมาด้วย
แต่ถามว่า จำเป็นต้องทำให้ได้ขนาดนั้นไหม ก็ไม่ เพราะบรูโน่เป็นตำแหน่งตัวรุกที่ไม่ได้จะต้องไปวิ่งไล่บี้เพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ด้วยร่างกาย เขาแค่ครองบอลและก็เป็นตัวเปิดบอลเท่านั้น ดังนั้นผมว่า แรงปะทะไม่ใช่ปัญหาใหญ่โตอะไร การจ่ายบอลและการยิงสำคัญกว่าสำหรับนักเตะAMCอยู่แล้ว
2.ภาคของการเล่นในสนาม
พาร์ทนี้เป็นการวิเคราะห์จากการนั่งดูในสนามเพียวๆ ไม่ต้องอ้างอิงตัวเลข เราจะเห็นจุดเด่นๆที่บรูโน่ทำมากมายในเกมนี้ ซึ่งต้องบอกเลยว่ามันเป็นสิ่งที่ชื่นใจมากๆในการนั่งดู หากจะให้พูดแล้ว ผู้เขียนจะพูดเหมือนในโพสต์หน้าเพจเลยว่า ผมเชื่อว่าBruno Fernandes กำลังจะกลายเป็น "AMCที่ดีที่สุดของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด" เท่าที่เคยมีมาในยุคปัจจุบัน
เพราะเป็นที่ทราบกันดีว่า ตำแหน่งAMCที่เป็นมิดฟิลด์ตัวรุก ยืนอยู่หลังกองหน้านั้น ถือเป็นตำแหน่งอาถรรพ์ของแมนยูมาตลอด เพราะเมื่อก่อนเราเองก็เล่นแผน 4-4-2 Classic ที่ไม่ใช้AMCจ๋าอยู่แล้ว (สโคลส์ก็เล่นCM Roleรุกเฉยๆ แต่การยืนไม่ได้ปักหลักหลังกองหน้า)
ไล่มาตั้งแต่ Veron ที่น่าจะเป็นมิดฟิลด์ตัวรุกระดับท็อปคลาสที่สุดในประวัติศาสตร์ที่เราซื้อเข้ามา ผมเชื่อว่าเวรอน "เก่งที่สุด" เท่าที่เราเคยมีAMCมา แต่เขาก็ไม่ใช่ "AMCที่ดีที่สุดของแมนยูไนเต็ด" อย่างที่เขียนไว้ให้บรูโน่
ต้องแยกให้ออก ระหว่าง เก่งสุด กับ ดีสุดสำหรับแมนยู มันต่างกัน
หลังจากที่ล้มเหลวกับเวรอนไปแล้วเพราะแผนการเล่นไม่เอื้อ พยายามจัด4-4-1-1ให้เวรอนก็แล้ว ไม่เวิร์คอยู่ดีจึงพับแผนสูตรนี้ไป ก่อนที่ระยะหลังก็จะมี คากาวะ ที่เข้ามา และหลังจากสมัยของป๋า ก็มี ฆวน มาต้า และ มาร์คิทาร์ยาน เข้ามาด้วย ซึ่งก็ไม่มีใครประสบความสำเร็จจริงๆจังๆสักคน
แน่นอน รวมหมาหัวเน่าอย่าง 14/15 ไปด้วยที่เป็นAMCที่ล้มเหลวของยูไนเต็ด!
แต่หลังจากที่ผมเห็นการเล่นของบรูโน่ในสนามเพียงแค่สองนัด ความรู้สึกมันต่างออกไปจากนักเตะAMCคนก่อนๆมาก ผมรู้สึกว่าเขาน่าจะกลายเป็นกำลังสำคัญของเราไปอีกนานในตำแหน่งAMCตัวสำคัญของทีมเลย และเขาจะเล่นตำแหน่งนี้ให้แมนยูได้ดีจริงๆ
ด้วยเหตุผลหลักๆเท่าที่เห็นก็คือ ความสามารถในการเล่นของบรูโน่นั้น มีทักษะการเล่นที่สูงมาก ทั้งการจ่าย การวางบอลยาว เปิดเตะมุม ฟรีคิก ยิงไกล จ่ายบอลสั้น ทำชิ่ง จะเห็นได้ว่าสกิลพวกนี้บรูโน่มีหมด แฟนบอลน่าจะเห็นกันแล้วในสนาม ยังขาดแค่ประตูเท่านั้น ซึ่งพี่แกเพิ่งลงเล่นกับทีมได้แค่สองนัดเอง
ย้ายมายังไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ!!!
ดังนั้นเรื่องความสามารถเฉพาะตัว ผ่านฉลุยอยู่แล้ว
แต่สิ่งสำคัญที่ผมคิดว่าเขาจะประสบความสำเร็จ นั่นก็คือ "ไดนามิคของการเคลื่อนที่" ที่ดีมากๆ เขามีความคล่องตัวสูง ขยันวิ่ง และที่สำคัญคือ เร็ว ซึ่งภาพรวมก็คือการเคลื่อนที่ของเขามันดีมาก ทั้งยามมีบอลไม่มีบอล
ซึ่งเมื่อการเคลื่อนที่มันดีมาก มาพร้อมกับสกิลทักษะที่ยอดเยี่ยม .. ผมจึงมองเห็นอนาคตของเขาที่สดใสมากๆ กลับกัน นักเตะAMCก่อนหน้านี้มีปัญหาเรื่องการเคลื่อนที่ล้วนๆที่ไม่เหมาะกับบอลเร็วตลอดมาของแมนยูไนเต็ด ทั้งเวรอน คากาวะ มาต้า ส่วนในรายของมาร์คิทาร์ยานก็มีปัญหาเรื่องความแน่นอนในการเล่น รวมถึงความถนัดของแกที่มีความเป็นWingerเข้ามาด้วย มิติการเล่นมันจึงไม่ได้เป็นการสร้างสรรค์เกมเป็นหลักมากนัก จะเน้นเล่นเป็นปีกคล้ายอาซาร์ซะเยอะสำหรับมิคกี้ จึงคาดหวังในจุดของAMCได้ยาก
ทั้งหมดนี้จึงเป็นเหตุผลสำคัญที่ผมมองว่า เขากำลังจะกลายเป็น 1st player ที่ประสบความสำเร็จในตำแหน่งAMCของเราจริงๆ
เกริ่นเอาไว้ดังนี้ เรามาดูภาคการเล่นในสนามกับเกมเชลซี ว่าเรามองเห็นอะไรในการเล่นของบรูโน่บ้างที่เป็นข้อดีเด่นๆ
2.1 จ่ายบอลเยอะ และไม่เสียในจังหวะต่อบอล
ก็คือเรื่องของการปริมาณการเล่น ทั้งการสัมผัสบอลและภาคการจ่ายที่ถือเป็นระดับต้นๆของทีมที่ส่วนร่วมมากที่สุด ปริมาณรองจากเบอร์หนึ่งอย่างเฟร็ด และ ชอว์/วิลเลียมส์นิดหน่อยเท่านั้น ถือเป็นคนที่มีบทบาทด้านการเคลื่อนบอลสูงที่สุดคนนึงในทีม
ถ้าเห็นภาพนี้ไม่ชัดก็ย้อนไปดูสถิติ และถ้ายังไม่ชัดเดี๋ยวแปะคลิปไว้ให้ด้านล่างสุด จะเห็นว่าคลิปที่ตัดมาเฉพาะบรูโน่ล้วนๆนั้น การจ่ายบอลสั้นเล่นกับเพื่อนของเขาเยอะมาก
และที่สำคัญ "จ่ายบอลไม่เสียเลยในจังหวะต่อบอล"
เรื่องนี้ต้องแยกกันระหว่าง จ่ายคิลเลอร์พาสเข้าพื้นที่อันตราย ดังที่กล่าวไปว่า80% แต่หากพิจารณาโดยรวมที่ไม่ได้เป็นการจ่ายฆ่า แต่จ่ายเชื่อมเกม เล่นต่อบอลกับเพื่อน บรูโน่นั้นแทบจะไม่พลาดเลย พี่แกจะสามารถจิ้มบอล แทงบอลต่อให้เพื่อนได้แม่นมาก ไม่ค่อยเสียบอลจริงๆ จะมี%พลาดก็คือจังหวะฆ่าแทบทั้งนั้น
ถือเป็นนิมิตหมายที่ดีที่ จากเมื่อก่อน AMCเรามักจะจ่ายบอลขาดๆเกินๆ ไม่ต้องเพื่อนบ้าง เสียบอลง่ายบ้าง แต่บรูโน่ถือว่า จ่ายบอลพลาดยากเรื่องการต่อบอล และการเสียบอลก็ถือว่าน้อยมาก ดังที่เกริ่นสถิติไว้แล้วว่าแค่ 3 ครั้งเท่านั้นเอง
2.2 Work Rate ความขยันและความทุ่มเท
ข้อนี้ผมเชื่อว่าทุกคนที่ได้เห็นน่าจะประทับใจ แกมีความขยันสูงมาก คือวิ่งไล่บอลตลอด ไล่สูงขึ้นไปจนจะจูบหนังไข่ของกาบาเญโร่อยู่แล้ว! คือแกขยันมากๆและก็ไม่ได้เกรงกลัวเกมปะทะในอังกฤษเลย แม้ว่าตัวจะบาง และชนแพ้ แต่แกก็เข้าปะทะเบียดบี้บ่อยมากๆถึง7ครั้ง ชนะแค่2แต่ก็เป็นความพยายามที่ดี
สิ่งที่เรียกว่าWork Rate เอาจริงๆแล้วมันคือส่วนหนึ่งของ "ความทุ่มเท" ที่เราสัมผัสได้ จากหน้าตาเรียบๆไม่มีสีหน้าอะไรมากนักระหว่างแข่ง แต่ดูจากการเล่น ผมรู้เลยว่า หมอนี่"โคตรตั้งใจเล่น" คือทุ่มเทจริงๆ ไม่มีคำว่าเล่นไปแบบงั้นๆ เหยาะแหยะๆ แต่แกตั้งใจทุกช็อตดังที่เห็นกัน
2.3 การเคลื่อนที่หาตำแหน่งหลังออกบอล & ยามไม่มีบอล
ข้อนี้เอาชนะAMCตัวกากทั้งหมดที่เรามีเลย นั่นก็คือ บรูโน่เวลาที่จ่ายบอลแล้วนั้น เขาก็จะไม่ยืนเฉยๆ เหมือนกับแบบ จ่ายบอลปัดสวะไปพ้นตัวแล้วก็จบ แต่พอบรูโน่จ่าย เขาจะขยับตัวหาตำแหน่ง หาพื้นที่เล่นต่อทันทีในยามไม่มีบอล ซึ่งมันสร้างเป็นการสร้างโอกาสให้เพื่อนร่วมทีมได้มีตัวว่างๆจ่ายบอลได้
คิดง่ายๆ ถ้าเขาจ่ายแล้วยืนนิ่งๆไม่ขยับหาตำแหน่งว่างตำแหน่งดี เขาจะกลายเป็นเป้านิ่งโดนประกบ และเพื่อนก็จะมีตัวเลือกในการส่งบอลน้อยลงไป แต่การที่จ่ายบอลแล้วขยับหาตำแหน่ง นอกจากจะเป็นการเพิ่มโอกาสจ่ายแล้วนั้น ยังสามารถเป็นการ หาช่องว่างเข้าไปจู่โจมได้ด้วย หากมีแอเรียที่เป็นสเปซว่างเข้าไป และเพื่อนจ่ายมาได้ก็อาจจะทำให้มีโอกาสจบสกอร์ได้อีกด้วย
ความขยันในการเคลื่อนที่หาตำแหน่งของบรูโน่นั้นดีมากจริงๆเท่าที่เห็น ไม่มีรอบอล
2.4 กล้าได้กล้าเสีย และจ่ายบอลขึ้นหน้าตลอดเวลา
เป็นสิ่งที่เราขาดมาตลอด จากสถิติของการจ่ายบอลด้านบนข้อ1.เราก็จะเห็นได้ว่า เขาจ่ายเสี่ยงเข้าพื้นที่อันตรายเยอะ และส่วนมากเกินครึ่งของการจ่ายบอล เป็นบอลForwardแทบทั้งสิ้น(จ่ายขึ้นหน้า) ไม่ใช่พวกอีแปะ แปะๆบอลไปงั้นแบบไม่มีประโยชน์อะไรเหมือนที่เบอร์14มักจะทำบ่อยๆ
สิ่งนี้ถือเป็นอีกข้อดีที่เห็นในเกมเชลซี บรูโน่เป็นตัวสร้างสรรค์โอกาสให้เพื่อนร่วมทีมได้เล่นบุกใส่พื้นที่กรอบเขตโทษของเชลซีอยู่เสมอ ไม่ต้องจ่ายบอลไปมานานๆเพื่อที่จะ"รอเสียบอล" เหมือนที่เป็นๆมา คือแปะกันไป แปะกันมา ถ่ายจากซ้ายไปขวา ขวามาซ้ายอยู่นั่น แต่แม่งไม่มีคนมีจินตนาการเปิดบอลรุกเลย
นี่ไงครับ บรูโน่มาปุ๊บ เราไม่ได้เห็นการ "ถ่ายบอลไปมาซ้ายไปขวา ขวากลับมาซ้าย" ที่น่าเบื่ออีกเลย
แต่จ่ายขึ้นหน้าไปลุ้นตลอด ซึ่งก็ได้ลุ้นหลายครั้งมากจนได้ประตูในที่สุด
2.5 ความเป็นผู้นำในแดนหน้า และความสัมพันธ์กับเพื่อนในทีม
อย่างที่เรารู้กัน บรูโน่เป็นกัปตันของลิสบ้อนมาก่อน พอดูการเล่น แอ็คชั่นการกล้าสั่งเพื่อนในสนาม ดูออร่าของบรูโน่ ผมพบเลยว่า "ไอ้หมอนี่แหละ ว่าที่รองกัปตันทีมปีหน้าชัดๆ" คือสามารถเป็นVice-Captainตั้งแต่ตอนนี้ยังได้เลยรองจากแฮรี่ แมกไกวร์ (พูดแล้วน้ำตาจะไหล)
คือทีมเราแม่งขาดผู้นำมากี่ปีแล้ว?
Captain & Vice-Captain แววตาบุคลิกดูเป็นผู้นำที่เอาเรื่องทั้งคู่
การได้แมกไกวร์กับบรูโน่เข้ามา มันเริ่มทำให้แฟนบอลอย่างผมรู้สึกว่า มีหลักให้พึ่งพิง มีคนที่สามารถนำน้องๆได้เข้ามาแล้ว เหมือนที่เซอร์อเล็กซ์ทำมาตลอด คือการใช้ซีเนียร์เก่งๆเป็นตัวหลักในการนำน้องๆดาวรุ่งเด็กปั้นในทีมตลอดเวลาที่แกคุม26ปี
บรูโน่เหมือนจะได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจในการทำเกมจากเพื่อนๆมาก คือกล้าฝากบอล และตั้งใจจะจ่ายบอลมาให้โน่ เพื่อให้เป็นคนทำเกมรุกให้ทีมนี่แหละ ข้อนี้ดีมากๆ ซึ่งเมื่อดูจากภาษากาย การพูดคุยในสนาม และรวมถึงความสัมพันธ์นอกสนาม เห็นได้ชัดมากว่า บรูโน่นั้น สนิทกับทีมเราได้เร็วมากๆทั้งๆที่เข้ามาไม่ถึงเดือน แต่ดูจะซี้กับหมาก กับเฟร็ดมากจริงๆ ไม่รวมเพื่อนชาติเดียวกันที่น่าจะเป็นเมทอย่าง ดาโลต์อีกคน
ไม่อยากคิดว่า ถ้าไอ้แรชกลับมาอีกคน จะโยนวิ่งแทงวิ่งกันมันส์ขนาดไหน!
ภาพยืนยันความซี้ของบรูโน่กับเพื่อนโดยเฉพาะหมากเฟร็ด เฟร็ดเข้ามาบวกเพื่อปกป้องหมาก โน่เข้ามากันคนที่จะมาฉะกับเฟร็ดอีกที
2.6 ความเร็วในการออกบอล คิดเร็วทำเร็ว
ข้อนี้สำคัญที่สุด และหลายๆครั้งมักเป็นจุดตกม้าตายของ AMCที่ย้ายเข้ามาในทีม และพวกกากๆที่มีอยู่ ส่วนใหญ่จะมีปัญหาข้อนี้ทั้งนั้นนั่นก็คือ "ช้า" ในแง่ของการกว่าจะจ่ายบอล กว่าจะออกบอลได้ เล่นเร็วได้นั้น ไม่ค่อยมี แม้กระทั่งมาต้ายังมีปัญหาข้อนี้ ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับเซนส์การเล่น แต่เป็นเรื่องของการเคลื่อนไหวร่างกายที่ บางครั้งมาต้าก็ช้าและเอาตัวรอดจากการโดนประชิดตัวไม่ค่อยได้
แต่บรูโน่ทำสิ่งที่ว่านี้ได้
การจ่ายบอลที่เห็นในเกมกับเชลซี ต้องบอกได้เลยว่า บรูโน่มีเซนส์จ่ายบอลที่ดีและ เร็วมากชนิดที่เรียกว่า "ใช้เวลาในการคิดน้อยมาก" หรือพี่แกแทบไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย ก็รู้อยู่แล้วว่า ช็อตต่อไปจะทำอะไร และ เพื่อนอยู่ตรงไหน
แอส-โรมมิ่ง-เมจ ครบ! สามพระหน่อROVที่ดูจะซี้กันจริงๆ ขอมอบชื่อแก๊งค์ "ทีมต้องการแครี่" ให้ไอ้สามคนนี้เลย
บรูโน่ออกบอลเร็วมาก ไม่มีช่องอืดๆช้าๆ เหม่อๆให้คู่ต่อสู้เข้ามาแย่งบอลได้ทัน จึงเป็นสาเหตุให้เขาเสียบอลน้อย เพราะพี่แกเล่นเร็วมากๆ ได้บอลปุ๊บก็แทบออกต่อได้เลยไม่ต้องเสียเวลา ซึ่งจุดนี้มันทำให้ "สปีดการเล่นบอลของแมนยูเร็วตามไปด้วย"
เราเห็นเรื่องนี้ชัดเจนมากๆด้านสปีดบอลแมนยู จากรูปเกมเมื่อวานที่ เชลซีเองเล่นเร็วใส่เราทันทีที่มีโอกาส แต่ในขณะเดียวกัน แมนยูไนเต็ดเองก็สามารถเล่นเร็วใส่เชลซีได้ตลอดเกมเหมือนกัน จากการเป็นฟันเฟืองศูนย์กลางการรุกของบรูโน่
คือเกมแม่งเร็วมากจนน่าสะพรึงกลัวว่า ในที่สุดทีมเราก็มีเกมรุกดีๆเร็วๆที่มีประสิทธิภาพเหมือนคนอื่นเขาแล้ว(ไอ้บ้าเอ๊ยยยย)
เมื่อการออกบอลเร็ว มาเจอกับความขยันในการให้บอลแล้ววิ่ง หาตำแหน่งต่อ จึงทำให้เกมรุกภาคการเคลื่อนที่+จ่ายบอลของโน่ เป็นเกมรุกในมิติที่เราต้องการ รูปแบบเดียวกันกับที่ซิตี้มีเลย บรูโน่สามารถเล่นแบบนี้ได้
2.7 บรูโน่สามารถทดแทนมิติเกมรุกของป็อกบาได้อย่างไม่มีที่ติ
ข้อสุดท้ายข้อนี้ป็อกร้อนๆหนาวๆแน่นอน เพราะสิ่งที่ป็อกทำได้ บรูโน่ก็ทำได้ไม่ต่างกัน ทั้งการวางบอลยาว การยิงไกลที่ดูจะอันตรายกว่าป็อกซะอีก / การสร้างสรรค์เกมรุก จินตนาการในการเล่น ความเร็วในการออกบอล ฯลฯ ซึ่งเฉพาะในพาร์ทของเกมรุก บรูโน่สามารถทดแทนเกมรุกจากป็อกบาได้แบบเต็มๆเลย (เหมือนแม้กระทั่งพื้นที่การเล่นที่ถนัด)
ดังนั้นก็แทบจะพูดว่า ขายป็อกบาไปตอนนี้ยังได้เลย เพราะปัจจุบันมีอยู่ก็เหมือนไม่มีแล้ว(ฮา แต่จริงๆถ้าได้เล่นร่วมกันก็ดีนะ ยังรอดูอยู่)
มิติที่ โน่ ไม่สามารถแทนป็อกได้ ก็คือมิติการเล่นเกมกลางสนามของCMบางอย่างที่แทนกันไม่ได้ นั่นก็คือความแข็งแกร่งของการครองบอล น่าจะเป็นสิ่งเดียวที่บรูโน่ไม่มีเลย ซึ่งไม่ใช่ปัญหา เพราะเรื่องการเก็บบอล ครองบอลเหนียวๆ เราก็ใช้งานตำแหน่งdouble pivotคู่กลางสองตัวตามแผนของโอเล่ได้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็น เฟร็ด หรือแม็คโทมิเนย์ มาติชก็ตามที ให้พวกนี้ทำหน้าที่แย่งบอล ครองบอลแดนกลางแทนก็ได้ โน่ไม่จำเป็นต้องทำ แล้วจากนั้นจึงส่งบอลต่อให้เขาทำเกมรุกต่อก็ได้
ไม่จำเป็นต้องเหมือนป็อกซะทุกอย่าง ซึ่งอาจจะดีกว่าด้วยซ้ำเพราะทุกวันนี้เหมือนป็อกจะไปไม่สุดสักด้าน จะเป็นCMครองเกมกลางสนามที่เก่ง ก็พูดไม่ได้เพราะพี่แกชอบฝืนเล่นยากเล่นเหนือจนทีมเสียจังหวะ ส่วนเกมรุกก็พอช่วยได้บ้างหน่อย ซึ่งเมื่อหักลบกันแล้ว
เอาบรูโน่เล่นรุกแทนป็อกได้เลยตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป!
"เออ เดี๋ยวกูก็ไปแล้ว จะพูดไรก็พูด!" ป็อกบาอาจจะคิดในใจถ้าได้อ่านบทความนี้
สรุปทั้งหมดทั้งมวลของการวิเคราะห์ฟอร์มการเล่นของ Bruno Fernandes ในเกมที่เจอกับเชลซีแล้วนั้น ก็ได้ผลลัพธ์มาดังที่เห็นนี้ ทั้งส่วนร่วมกับเกม การจ่ายบอลต่อเกม เชื่อมเกมที่แม่นยำ และสร้างสรรค์โอกาส จ่ายบอลเข้าพื้นที่อันตรายบ่อยครั้งมากๆจนทำให้แมนยูมีโอกาสบุกค่อนข้างเยอะ คิดง่ายๆนับแค่จังหวะสปีดของหมาก กับ เจมส์ ที่จ่ายไปพื้นที่ว่างนั่นก็สวยมากแล้ว เหลือแค่กองหน้าเอาชนะให้ได้เท่านั้นเอง
นี่แหละคือสิ่งที่เราขาดมาโดยตลอด นั่นก็คือ นักเตะผู้ที่จะสร้างโอกาสพวกนี้ให้เกิดขึ้นมา เราไม่เคยมีสิ่งเหล่านี้เลยจากAMCกากๆที่จำทนใช้มาตลอดอย่าง "เจสซี่ ลินการ์ด กับ อันเดรส เปเรร่า"
หมดเวลาของเอ็งซะที ตูละโคตรดีใจเลย บัยยยย์
นอกจากการจ่ายที่หลากหลายและการสร้างโอกาสแล้วนั้น การเคลื่อนที่ ความขยันมุ่งมั่น และการเล่นกับเพื่อน ทุกๆอย่างที่กล่าวมาแล้วทั้งหมดในข้างต้น คือสิ่งที่ดูแล้วมีความสุขจริงๆ ที่มันเหมือนการรอคอยสิ้นสุดลงแล้ว ในที่สุดเราก็มีเพลย์เมคเกอร์เก่งๆกับเขาสักที
ทำไมเราไม่เจอกันเร็วกว่านี้ ทนใช้งานนักเตะกากๆอยู่ตั้งนาน.. เรื่องนี้โทษเอ็ดคนเดียวเลย!
ถึงจะช้าหน่อย แต่ก็ยังไม่สายเกินไปกับการได้ตัวไอ้หนวด "บรูโน่ โอฮาน่า ลีโอไนดัส แฟร์นันดส์" มิดฟิลด์ตัวรุกผู้นี้เข้ามาเป็นส่วนสำคัญเพื่อพาทีมไปยังเป้าหมายที่ต้องการให้ได้
ฟอร์มการเล่นที่ทำให้แฟนปีศาจแดง "สามารถคาดหวังได้" มันเปรียบเสมือนแสงอันอ่อนโยน อบอุ่น ที่มองเห็นบนท้องฟ้าแล้วเกิดความหวังในแง่บวก เกิดความรู้สึกดีๆทุกครั้งที่มองเห็น
และเต็มไปด้วยความสวยงาม แพรวพราวอย่างถึงที่สุด
หากผมจะเปรียบเทียบฟอร์มการเล่นของบรูโน่ แฟร์นันดส์ทั้งเกมเมื่อคืน เสมือนการส่องประกายของดวงดาวที่ล่องลอยอยู่เหนือท้องฟ้าที่สแตมฟอร์ด บริดจ์
ดวงดาวของบรูโน่เมื่อคืน มันช่างเป็น"ดาวแห่งความหวัง"ที่เจิดจรัสไปทั่วท้องนภาจริงๆ..
-ศาลาผี-
คลิปตัดเฉพาะการเล่นของบรูโน่
https://www.youtube.com/watch?time_continue=337&v=NKXVUE806FE&feature=emb_title
ขอขอบคุณแหล่งข้อมูลจาก
Twitter : StatsZone
