ภาพเกมที่ชนะญี่ปุ่นในนัดแรกถูกรีเซตไปหมด ทรงบอลไม่ต่างจากการกรอเทปกลับไปตอนซีเกมส์
เสียงเพลง "ตาสว่าง" ในหูฟัง ฉันดังขึ้นพร้อมเสียงบ้วนนกหวีดจบ 90 นาที ในจอทีวี
เวียดนามชุดนี้ ... ชนะเราครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน ?
สปีดบอล การยืนตำแหน่งเกมรับ จังหวะสร้างสรรค์เกม บอลยาวจากหลังไปหน้าแล้วเสียเองซ้ำๆ เหมือนภาพเกมที่ชนะญี่ปุ่นในนัดแรกถูกรีเซตไปหมด ทรงบอลไม่ต่างจากการกรอเทปกลับไปตอนซีเกมส์
ว่ากันตามทักษะ ความสามารถเฉพาะตัว ช้างศึกมีดีกว่าทุกชาติในอาเซียน แต่ความย้อนแย้งเกมนี้คือ นอกจากระบบทีมที่เป็นรองแล้ว แนวรุกยังไม่สามารถสร้างความต่างได้
กลับเป็น เวียดนาม ที่สอนสิ่งนั้นเราเสียเอง
เหงียน กง เฝิง หรือ "ก้อง ห้วยไร่" เวอร์ชั่นเวียดนาม โชว์ให้เห็นว่าเจ้าตัวเหมาะสมกับหมายเลข 10 แห่งทัพดาวทองแค่ไหน โดยเฉพาะจังหวะชิงเหลี่ยมแนวรับไทยกดไซส์ก้อยหนีมือ นนท์ ม่วงงาม ประตูที่สอง คือผลลัพธ์ของความร้ายกาจ
อีกข้อสิ่งที่ โซรัน ยานโควิช เฮดโค้ชทีมพูดมาตลอดสองเกมคือ "มีปัญหาเรื่องการปิดสกอร์"
ใช่...นั่นคือปัญหาที่แฟนบอลทั่วไปต่างมองเห็น คำถามคือแล้วเหตุใดถึงเรียกกองหน้าตัวเป้ามาเพียง 2 คน (เจนรบ สำเภาดี, สิทธิโชค กันหนู)
อาจแย้งว่านี่คือทัวร์นาเมนต์ "ทดลอง" ก่อนเข้ารายการหลักชิงแชมป์เอเชีย U-23 ที่ประเทศจีน ต้นปีหน้า ทว่าปัจจุบันขณะเดือนธันวาคม ทีมที่แกนหลักกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ ชุดเหรียญทองซีเกมส์เล่นด้วยกันมานานยังหาทรงบอล "ไทยแลนด์ เวย์" ไม่เจอ
โซรัน ยานโควิช ดีกว่า วรวุธ ศรีมะฆะ อย่างไร ฉันยังไม่เห็นความต่าง
นายกสมาคมฟุตบอลฯ จะ "อาย" เหมือนแมตช์ฟุตบอลโลกไหมฉันไม่รู้
แต่สมการลูกหนังที่ควรถูกถามคือ ภายในอีกไม่ถึง 30 วันนี้ เราจะเนรมิตทีมชาติไทย U-23 อย่างไรมากกว่าก่อนเข้าสู่สมรภูมิชิงแชมป์เอเชีย นั่นคือการบ้านของ สมาคม ประธานพัฒนาเทคนิค และ สตาฟฟ์ทีม ที่ต้องสุมหัวกัน
ลืมภาพความหอมหวานตอนซีเกมส์ ลืมเกมชนะญี่ปุ่นไป เมื่อผลการแข่งขันที่เราถูกยัดเยียดใส่วันนี้ คือคำตอบที่เสียงดังว่าเรายังมีจุดที่ต้อง "ปรับปรุง" อีกเยอะ
..............................
เสียงเพลง "ตาสว่าง" ในหูฟัง ฉันดังขึ้นพร้อมเสียงบ้วนนกหวีดจบ 90 นาที ในจอทีวี
"ฝนโปรยปรายและผ่านไป เห็นความจริงที่ผ่านมา ย้ำเตือนให้ฉันจำเอาไว้ ... ทุกเวลา"
