สำหรับ “เฟร็ด” กองกลางของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ที่สถาปนาตัวเองเป็นนักเตะคนสำคัญ พร้อมกับยึดตำแหน่งตัวจริงในทีม “ปีศาจแดง” เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
อย่างไรก็ตาม กว่าที่เฟร็ด จะมาถึงทุกวันนี้ ต้องผ่านการพิสูจน์ตัวเองอย่างมากมาย ที่ต้องแลกมาด้วยหยาดเหงื่อ และแรงกายแบบสุดตัวด้วย
ช่วงนี้ ... เราลองย้อนกลับไปดูเส้นทางลูกหนังของเขากันหน่อย ดูกันหน่อยว่า ความฝันที่กลายมาเป็นความจริงของกองกลางทีมชาติบราซิล รายนี้ มีที่มาที่ไปอย่างไร ?
“สำหรับเด็กบราซิเลี่ยน ที่เติบโตมาในยุคของผม ทุกคนต่างมีไอดอลเป็นโรนัลดินโญ่ ไม่ใช่เพียงแค่เด็กๆ โรนัลดินโญ่ คือฮีโร่ของชาวบราซิเลี่ยน ทุกคนเลย มันเป็นแบบนั้นมาเสมอ สำหรับผมแล้ว เขาคือนักเตะที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์”
“ผมรู้ดีว่า นักเตะมากมายมีเส้นทางลูกหนังที่ดีกว่าโรนัลดินโญ่ ไม่ว่าจะเป็นซีเนอดีน ซีดาน นี่คือตัวอย่าง เขามีเส้นทางอาชีพที่ยอดเยี่ยม"
"ทว่าในแง่ของความสามารถในการเล่นฟุตบอลแบบเพียวๆ โรนัลดินโญ่ คือที่สุด เขามีลูกเล่นมากมาย โดยถือว่าเป็นนักเตะหัวแถวที่รักการปาร์ตี้ ทำให้เขากลายเป็นไอดอลของชาวบราซิเลี่ยน ทุกคน”
“ผมไม่คิดว่า มีเพียงแค่ชาวบราซิเลี่ยน ที่จะรู้สึกแบบนี้ ผมคิดว่าคนจำนวนมากในวงการฟุตบอลก็คิดแบบเดียวกัน เขาคือผู้เล่นที่สามารถสร้างผลกระทบได้มากที่สุดคนหนึ่งในวงการกีฬา เขาคือฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ และยังคงเป็นแบบนั้น”
“คุณลองนึกภาพดูซิ มันเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน กับการที่เด็กหนุ่มอย่างผมได้พี่ชายของโรนัลดินโญ่ (แอสซิส) มาเป็นที่ปรึกษา ผมมีโอกาสเจอกับโรนัลดินโญ่ หลายครั้ง นี่เหมือนกับความฝันเลยล่ะ”
“เรื่องราวของผมเริ่มต้นที่เบโล โฮริซอนเต้, ผมมีชีวิตวัยเด็กที่ยอดเยี่ยม ผมรักย่านที่ผมเติบโตมา ตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ผมใช้เวลาส่วนมากที่นั่น ผมอยู่ใกล้สนามของสโมสรอย่างแอตเลติโก้ มิเนยโร่ ผมมีความฝันอยากเล่นให้กับทีมนี้”
“ผมใช้ชีวิตวัยเด็กให้เกิดประโยชน์ หมายความว่า ผมเล่นสตรีทฟุตบอลบ่อยมาก ท่ามกลางเพื่อนฝูงมากมาย ผมไปบ้านเพื่อน ตะโกนผ่านหน้าต่าง เพื่อชวนออกไปเล่นฟุตบอลด้วยกัน มันยอดเยี่ยมมากเลยล่ะ”
“ทุกคนคงรู้ดีแล้วว่า ชาวบราซิเลี่ยน รักฟุตบอลมาแค่ไหน คุณว่าจริงมั้ยล่ะ ? เราคลั่งไคล้มันมากเลย คุณพ่อส่งผมเข้าโรงเรียนลูกหนัง ตั้งแต่อายุเพียงแค่ 4 ขวบเท่านั้น จากจุดนั้น ผมต้องปรับปรุงต่อไป ผ่านการเล่นฟุตซอล และฟุตบอลสนามใหญ่”
“ครั้งหนึ่ง ระหว่างการแข่งขันฟุตซอล โค้ชฟิตเนสที่โรงเรียนของผม เขาทำงานให้กับสโมสรแอตเลติโก้ มิเนยโร่ เขาถามผมว่า ผมอยากไปทดสอบฝีเท้ากับทีมมั้ย ? โดยตอนนั้น ผมเป็นแฟนบอลตัวยงของพวกเขาเลย แน่นอนว่า ผมได้ตัดสินใจตอบตกลงคำชวนดังกล่าว”
“ตอนอายุ 10 ขวบ ผมเลยไปทดสอบฝีเท้ากับทีมท่ีตัวเองเฝ้าเชียร์มาตั้งแต่เด็ก ซึ่งถือว่าเป็นหนึ่งในสโมสรใหญ่ของบราซิล อย่างไรก็ตาม ผมรู้สึกผ่อนคลาย เพราะผมรู้ถึงศักยภาพของตัวเอง"
"ผมต้องการเล่นกับสโมสร ดังนั้น ผมต้องทุ่มเททุกอย่างแบบอย่างสุดความสามารถ จากนั้น ผมก็ผ่านการทดสอบฝีเท้า .... สิ่งต่างๆก็เริ่มเคลื่อนไหว”
“ผมใช้เวลาเพียงไม่กี่ปีกับทีมแอตเลติโก้ มิเนยโร่ ก่อนที่ผมจะย้ายไปเล่นให้ทีมปอร์โต้ อเลเกร ตอนนั้นผมอายุราว 15 ขวบ ความจริงแล้ว ผมไม่เคยออกจากบ้านเกิดของตัวเองเลย มันจึงเป็นประสบการณ์ที่ยากลำบาก”
“แต่มันก็ยังมีแง่มุมที่ดีอยู่นะ ผมขอให้คุณแม่ย้ายมาอยู่ด้วย เธอตอบตกลง ทำให้อะไรมันง่ายขึ้น จากนั้น ผมก็ย้ายไปซบตักทีมอินเตอร์นาซิอองนาล"
"ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี ผมได้เล่นกับสโมสรใหญ่ พร้อมกับเริ่มต้นเส้นทางลูกหนังอาชีพอย่างเป็นทางการ ผมสามารถสร้างความประทับใจได้ โชคชะตาเลือกสิ่งพิเศษให้กับผม”
“ส่วนมากแล้ว ผมโลดแล่นกับทีมสำรองของอินเตอร์นาซิอองนาล ผมยังคงไม่ถูกดันขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่ อย่างไรก็ตาม ผมมีโอกาสติดทีมไป ที่ออกเดินทางไปแข่งกับแอตเลติโก้ มิเนยโร่ ซึ่งเป็นทีมที่ผมเชียร์มาตลอด และเป็นทีมเก่าของผมด้วย"
"คุณลองเดาหน่อยซิว่า ผมกำลังเจอกับนักเตะคนไหน ที่กำลังเล่นให้กับแอตเลติโก้ มิเนยโร่ ..... คำตอบคือโรนัลดินโญ่”
“ผมควักเงินส่วนตัว เพื่อเช่ารถมินิบัส ในการพาครอบครัวมาดูเกมที่สนาม พวกเขาแทบคลั่ง เมื่อผมลงสนามมาในฐานะของตัวสำรอง ตอนนั้น เรายังตกเป็นฝ่ายตามหลัง 0-2"
"จากนั้น ผมสามารถยิงประตูได้ มันเป็นการยิงประตูทีมเก่า และเป็นทีมที่ผมติดตามเชียร์มาตลอดเลย สนามก็ตั้งอยู่ในย่านที่ผมเติบโตมา นอกจากนี้ ผมยังได้เล่นในสนามเดียวกับไอดอลอีกด้วย ผลสุดท้าย เราเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ กระนั้น มันเป็นอะไรที่พิเศษมาก”
“ตอนนั้น ผมยังคงทำงานร่วมกับพี่ชายของโรนัลดินโญ่ เขาคือคนสำคัญของผมเลยล่ะ เขาเป็นคนเดินเรื่อง และพาผมไปที่อินเตอร์นาซิอองนาล พร้อมกับช่วยเหลือผมเป็นอย่างมากในเส้นทางลูกหนัง"
"เขาสำคัญกับผมมาก ไม่ใช่แค่เขาเป็นพี่ชายของโรนัลดินโญ่ เท่านั้น เขายังเป็นพี่ชายของผมอีกคนด้วย เขายังช่วยในการย้ายทีมของผมครั้งต่อไป .... คือยูเครน”
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
