ไม่ต้องแดกน้ำ! ถ้าเล่นกันได้แค่นี้ยังไม่ต้องแดก ลงไปทำอะไรกัน สมาธิในเกมหายไปไหนกันหมด ห๊ะ
นั่นคือครั้งแรกที่ฉันพบกับ ชายสวมหมวกไว้หนวด ร่างท้วม ผิวคล้ำ ระหว่างพักครึ่งที่สนามฟุตบอลแห่งหนึ่งเมื่อ 10 กว่าปีก่อน
ล่วงผ่านเข้าสู่วัยทำงาน ฉันสลัดคราบนักเรียนสู่คนข่าวเต็มตัว ขณะที่เขายังยืนข้างสนามหญ้ายาม โรงเรียนสุรศักดิ์มนตรี ลงแข่งขันเหมือนเก่า สิ่งที่เปลี่ยนมีเพียงใบหน้าที่โรยราตามขวบวัย
บุคลิกเรียบนิ่ง จริงจังทุกบริบทยามทำหน้าที่ข้างสนาม เด็กคนไหนเล่นไม่ได้ดังใจพร้อมถูกเชือดเฉือนทางวาจาดอย่างเกรี้ยวกราด ถึงกระนั้นชื่อ สกล เกลี้ยงประเสริฐ ยังเป็นคุณครูลูกหนังที่ศิษย์เก่า-ปัจจุบัน เคารพนับถือและเปิดหมวกคารวะในฝีมือ
อาจารย์เคยเล่าให้ฉันฟัง ก่อนมาเป็นคนเจียระไนเพชรวงการลูกหนัง เขาทำงานตรวจตั๋วบนรถไฟ แต่นั่นไม่ใช่ "หมุดหมาย" ในชีวิต อาจารย์เลือกหันหลังให้อาชีพพนักงานการรถไฟ เพื่อมาสอบรับราชการครูแทน
เวทีลูกหนังสังเวียนแรกที่อาจารย์เข้าทำงานคือรั้ว "แสด-ดำ" ราชวินิตบางแก้ว (แพรวเพริดพริ้ง) สกล เกลี้ยงประเสริฐ ใช้เวลากว่า 15-16 ปีที่ถิ่นบางนา หว่านเมล็ดพันธุ์ฟุตบอล ใส่ปุ๋ย พรวนดิน จนผลิดอกออกผลไปเป็นพ่อค้าแข้งอาชีพ ก่อนที่เขาจะพบตัวเองในถิ่นวิภาวดีกับ สุรศักดิ์มนตรี ในเวลาต่อมา
เพียงไม่กี่ปีชื่อเสียง อ.สกล เริ่มโด่งดังในวงการลูกกลมนักเรียนมากขึ้น จากการประกาศศักดิ์ดาคว้าแชมป์ลูกหนังรายการต่างๆ ถีบชื่อของ ส.ศ.ม. ขึ้นมาเป็นขาใหญ่วงการทั้งฟุตบอลและฟุตซอลจวบปัจจุบันขณะ
แม้จะไม่ใช่โรงเรียนที่ดึงดูดเมล็ดพันธุ์เกรดเอเข้าสู่รั้ว เหมือนสถาบันลูกหนังชื่อดังอื่น เนื่องจากทรัพยากรส่วนใหญ่ที่ สุรศักดิ์มนตรี ได้มาคือผู้เล่นเกรดรอง หรือเด็กเหล่านี้ไปคัดตัวกับโรงเรียนชั้นนำไม่ผ่าน และมาที่รัง "เหลือง-น้ำเงิน" แห่งนี้เป็นสถานีถัดมา
ถึงกระนั้นกับวัตถุดิบที่มีในมือเชฟลูกหนังอย่าง อ.สกล กลับสามารถรังสรรค์ออกมาไม่แพ้เกรดเอ ด้วยมันสมองของเขา ฟุตบอลแชมป์กีฬา 7 สีหนนี้คือผลลัพธ์ชั้นดีที่ตอบแทนได้อย่างราบคาบ
ย้อนไปปีกลาย สุรศักดิ์มนตรี สามารถเข้าชิงฟุตบอล 7 คนนักเรียนแชมป์กีฬา 7 สี ได้สำเร็จทว่าต้องร้องเพลง ที่ 1 ไม่ไหว ฉันเต็มใจขอเป็นแค่ที่ 2 ด้วยการพ่ายต่อ โพธินิมิตวิทยาคม 2-4 ซึ่งทีมชุดนั้นทั้งหมดคือผู้เล่นในอะคาเดมีของ เอสซีจี เมืองทองฯ
อาจารย์บอกหลังเกมที่เป็นเพียงพระรองว่า หากปีหน้า สุรศักดิ์มนตรี กลับมาใหม่และเข้าชิงอีกครั้ง เขามั่นใจว่าทีมจะสามารถคว้าแชมป์ได้อย่างแน่นอน และจะเป็นผู้ชนะแบบไร้ข้อกังขา และ สกล เกลี้ยงประเสริฐ ทำให้เห็นอย่างที่ปากพูด
เข้าชิงชนะเลิศปีที่ 4 ติดต่อกัน 10 นัดชนะรวด ถลุงคู่แข่ง 60 ตุง (เฉลี่ยยิงเกมละ 6 ลูก) เสียไปเพียง 13 ประตู หยิบแชมป์สมัยที่ 2 ให้ สุรศักดิ์มนตรี หลังเคยทำสำเร็จมาหนแรกในปี 2015 (ชนะ ท่าข้ามพิทยาคม 3-0)
ทั้งที่ "บลู อาร์มี่" ชุดนี้แทบไม่มีผู้เล่นระดับทีมชาติประดับทีม แข้งอย่าง ศราวุฒิ ถานะ (ดาวซัลโว), นันทวุฒิ อ่อนลมูล, ภีมปภพ วิริยะชาญชัย, อนุศักดิ์-อนุสรณ์ ใจเพชร หรือ วรวิทย์ ขำผา แทบไม่ได้อยู่สารบบ "ซูเปอร์สตาร์" ที่คอบอลทั่วไปรู้จักมักจี่ แต่มีของปล่อยโชว์ให้เห็นตลอดในทัวร์นาเมนต์นี้
เกมรับแน่น เกมรุกซัดกระจาย งานละเอียด วินัยปึกประหนึ่งทหาร ความเข้าใจเกม บอลสั้น-ยาว สลับกันโจมตีได้แบบลงตัว
ฟุตบอลนักเรียน 7 คน แชมป์ 7 สี, กรมพลศึกษา, ฟุตบอลนักเรียนชิงถ้วยผู้บัญชาการทหารอากาศ, ไพร์มินิสเตอร์ คัพ, กีฬาแห่งชาติ, เจ.เพรส จูเนียร์ ฟุตซอล ชิงแชมป์ประเทศไทย โทรฟี่ทั้งหมดต่างถูกต้อนเข้าตู้โรงเรียนสุรศักดิ์มนตรีทั้งหมด กอปรกับเวลานี้ โปลิศ เทโรฯ สโมสรอาชีพลีกสูงสุดเข้ามายื่นมือช่วยดูแลเยาวชนให้เพิ่มอีก
อาจารย์บอกฉันว่าอีกเพียง 3 ปี จะเกษียณ แต่ตัวเองยังไม่หมดไฟในการเป็นคุณครูลูกหนัง และหากมีโอกาสอยากลองจับงานระดับไทยลีก หรือ ทีมชาติดูสักครั้ง หลังขลุกกับงาน "ปั้น" มากว่า 30 ปี จนลูกศิษย์อย่าง จักรกฤษณ์ เวชภิรมย์, วิศรุต อิ่มอุระ, เจษฎากร ขาวงาม, เนติพงษ์ แสนมะฮุง หรือ อนุวัฒน์ ปานนพพา ต่างเติบใหญ่ในระดับอาชีพ
จากโรงเรียนลูกหนังที่ไร้คนชายตามอง สู่หนึ่งในราชาลูกหนังขาสั้น ณ ปัจจุบันขณะ และพร้อมเปิดฟลอร์ท้าชนขั้วอำนาจเก่า ที่มีผู้เล่นเกรดเอบวก หรือสวมหมวกทีมชาติได้ไม่เป็นรอง
ทั้งหมดมาจาก "ตัวจริงบนม้านั่งสำรอง" ที่ชื่อ "สกล" นี่แหละ
-------------------------------
ภาพ : จุลดิฐ ปานเพียร
