เขาลืมตามองโลกที่ อิปาทิงกา บราซิล เมืองที่มีประชากรแค่สามแสนคน แต่นั่นไม่ได้เป็นกรอบปิดกั้นเขตความฝันบนสนามสีเขียวของเขา
เด็กน้อยคนนั้น เล่นฟุตบอลแถบแหล่งพักพิงจนอายุ 13 ก่อนพบตัวเองที่เมือง เบโล โฮริซานเต และเซ็นสัญญาเข้าร่วมทีมกับ อเมริกา มิไนโร่ ด้วยสไตล์การเล่นบราซิเลียนแท้ แดกกาแฟมาแต่เกิด ไม่นานเขาได้รับข้อเสนอจาก เฟเยนูร์ด ยักษ์ใหญ่เนเธอร์แลนด์ ในวัยเพียง 17 ปี
จากนั้นการผจญภัยบนถนนลูกหนังของดาวเตะที่มีใบหน้าคล้าย "รัศมีแข" จึงเริ่มเกิด
บราซิล, เนเธอร์แลนด์, ยูเครน, ตุรกี, ยูเออี ชาคสัน โคเอลโญ ตะบันชีวิตบนฟลอร์หญ้ากว่า 14 สโมสรทั่วโลก แต่สิ่งที่เป็นตลกร้ายสำหรับเขาคือ เจ้าตัวมีความสำเร็จเพียงหยิบมือ นั่นคือ คว้าแชมป์ ซูเปอร์คัพตุรกี กับ แทร็บซอนสปอร์ ในปี 2012 และกับ บุรีรัมย์ ยูไนเต็ด ในขวบปีที่ผ่านมาเท่านั้น
"ชาชา" เคยเล่าว่า ช่วงแรกที่มาเล่นในยุโรป เขามีปัญหาเรื่องการปรับตัวอย่างมาก เพราะคิดมาตลอดว่าการเป็นสไตรเกอร์ หน้าที่คือการถล่มประตูอย่างเดียว การออกมาจากบราซิลมาผจญโลกกว้างทำให้เขารู้ว่าทักษะอย่างเดียวไม่พอ แต่ต้องแกร่งในเรื่องร่างกาย และแท็คติกด้วย”
เช่นเดียวกับการเกาะนกเหล็กหิ้วสตั๊ดมาเมืองไทย "ชาชา" ไม่เคยรู้ว่าดินแดนวัดทองอยู่ส่วนไหนบนแผนที่โลก สิ่งเดียวที่เขารู้ผ่านโปรแกรม "กูเกิล" และจากคนฟุตบอลคือ ประเทศไทย มีผู้เล่นชาติเดียวกับเขาค้าแข้งอยู่เป็นเข่ง ทุกอย่างจึงเริ่มจาก "ศูนย์" ทั้งหมด
แต่เมื่อมีความ "เพชฌฆาต" บนสนามรบสีเขียวอยู่ในตัว ไม่นาน "ชาชา" คุ้นชินกับระบบฟุตบอลไทย ตัวเลข 34 ประตูในปีที่ล่วงผ่าน คือคำตอบชั้นดี ก่อนที่ชีวิตจะถูกบิดอีกครั้ง
เขาเลือกปฏิเสธข้อเสนอจากสโมสรตะวันออกไกล เพื่้อใช้ชีวิตในเมืองไทยต่อ ด้วเยหตุผล อยากพิสูจน์ให้เห็นว่า 34 ตุง กับ บุรีรัมย์ ยูไนเต็ด ไม่ใช่เรื่อง "ฟลุ๊ก"
ฉันไม่แน่ใจเท่าไหร่ คำว่า "จูดาส" ของชาชาถูกเปล่งออกมาดังกว่าตอน ธีราทร ย้ายซบเมืองทองหรือไม่ แม้จะไม่เท่า แต่ก็ช่วยเพิ่มอัตราความสะเด่าได้พอควรในซีซั่นใหม่ยามทั้งสองทีมพบกันอีกครั้ง
บนวัย 32 ชาชาถือเป็นชอยส์ที่ฉลาดของ เอสซีจี เมืองทองฯ ในการหา "ตัวแทน" ธีรศิลป์ แดงดา ดาวยิงที่ซัดเกิน 30 ลูกมีความเป็นกองหน้าเต็มเปี่ยม ไม่ต้องปรับตัวทำความเข้าใจกับวัฒนธรรมลูกหนังไทยใหม่
เปรียบง่ายๆคือ เขย่าขวด บิดฝาใช้งานได้ทันที
แต่อีกมุมย่อมอยู่ที่ครูลูกหนังคนใหม่ของ ชาชา อย่าง ธชตวัน ศรีปาน ด้วยว่าจะจับ "รัศมีแข" ขัดสีฉวีวรรณออกมาอย่างไรให้ฟอร์มไฉไลเงางามเหมือนตอนอยู่บ้านเก่าที่อีสานใต้ การประสานงานกับ เฮแบร์ตี แฟร์นานเดส, อดิศักดิ์ ไกรษร จะทำได้เนียนตามากกว่าสมัยมี ดิโอโก ซานโต หรือ สุภโชค สารชาติ หรือไม่
เขาจากบ้านเก่ามาพร้อมรอยแผลทางการเมือง และตอกกลับวลีเด็ดของใครบางคนในสไตล์คนลูกหนังมืออาชีพ แน่นอน...โมงยามนี้ รัศมีแข หัวใจถูกย้อมจากสีกรมท่าเป็นแดงเต็มเปี่ยม และรอวันอาละวาดบนผืนหญ้า เอสซีจี สเตเดียม โรงเรียนลูกหนังที่พร้อมให้เขาเป็นเครื่องจักรสังหารประตูอีกครั้ง
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เคยมีคนข่าวถาม ดิเอโก มาราโดนา ว่า ระหว่างเขากับ เปเล่ ใครคือผู้เล่นหมายเลข 1 ?
คำตอบของ "เสือเตี้ย" คือ เปเล่ ใช้ชีวิตเหมือนนักบอลทั่วไปเข้านอน 3 ทุ่ม ตื่นเช้ามาซ้อม แต่ผมไปแดกเหล้ากับเพื่อนจนเช้า แล้วกลับมาซ้อมต่อเกือบทุกวัน คุณว่าใครเจ๋งกว่ากันล่ะ ?
การสํามะเลเทเมา อาจเป็นฉากหนึ่งในการระบายสีชีวิตให้ชุ่มชื่น หลังงานบนสนามหญ้าสี่เหลี่ยม
เพราะขึ้นชื่อว่ากองหน้า คำตอบมีเพียง 1 เดียวยามอยู่ในสนามคือ "ยิงแม่ง" เพราะทุกประตูของกองหน้าไม่ต่างจาก "พลาสเตอร์ยา" ที่คอยอุดปากชาวแซะ หรือพวกถากถางทางวาจา
ถ้าทำประตูได้ ผลงานดี จะแดกเหล้าอาทิตย์ละ 4 วัน คงไม่มีใครว่าหรอก (มั้ง)
