แม้จะได้พักมากกว่าเวียดนามถึง 3 วัน กอปรกับคู่แข่งเจอ “โควิด-19” รับประทานไปมากกว่า 10 คนจนต้องเรียก “กำลังเสริม” บินด่วนมานั่งสแตนด์บายบนม้านั่ง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ช้างศึกชุดนี้เหนือกว่าทัพดาวทองนัก

เพราะต้องยอมรับว่า “กระดูกฟุตบอล” เรายังเป็นรองเด็กรุ่นอายุไม่เกิน 21 และ 23 ปีของเวียดนามชุดนี้

ทรงบอลอาจดูหล่อเหมือน ณเดชน์ ครองบอลได้มากกว่า หากแต่ฟุตบอลวัดกันที่การทำประตู

อย่างไรก็ดี สิ่งทียิ้มได้ในเกมนี้คือ ลูกทีม ซัลบาดอร์ บาเลโร การ์เซีย ยังสั่งเด็กเล่นในรูปแบบเดิม คือบิวท์อัพเกมตั้งแต่แดนหลัง แม้จะโดนเพรสซิ่งก็กล้าเล่น กล้าครองบอล กล้าออกบอลในพื้นที่แคบ หัวจิตหัวใจสู้ ไม่เกรงกลัวแต่อย่างใด

แต่ปัญหาคือแม้จะแก้เพรสซิ่งแดนแรกได้ แต่แดนกลางอย่าง สิทธา บุญหล้า กลับไม่สามารถโฮลดิ้งเกมได้ตามถนัด หลังถูกรุมกินโต๊ะ 2-3 คนทุกครั้งที่ได้บอล

รวมถึงพอเสียประตูจากฟรีคิกยัดเสาแรกไปปุ๊บ พลพรรคดาวทอง ก็ถอยตัวเองไปตั้งโซนในแดนตัวเองตามถนัด รอให้ไทยเซ็ตเกมมาถึงพื้นที่อันตรายค่อยไล่บีบ

นัยหนึ่งเพื่อต้องการ “เซฟแรง” ที่พักมาน้อยกว่าไทย และสภาพทีมที่ไม่ได้พร้อมด้วย

ครึ่งหลังไทยปรับเกมรุก ได้ครองบอลในแดนกลางมากขึ้น แต่ปัญหาคือเราไม่สามารถสร้างสรรค์เกมได้ตามถนัด หรือเจาะแนวรับเวียดนามได้ จังหวะเข้าทำสวย ๆ เหมือนในเกมชนะ สิงคโปร์ แทบไม่มีให้เห็น

ได้แต่เคาะเปลี่ยนแกนไปมา สร้างอันตรายให้คู่แข่งแทบไม่ได้ โอกาสยิงเข้ากรอบแทบนับครั้ง

ตรงข้ามกับเวียดนามที่ “ดึงเกม” ไม่ได้รีบเร่ง นอนเกือบทุกเทิร์นในจังหวะที่มีการปะทะ ประหนึ่งพื้นหญ้าสนามเป็นชุดเครื่องนอนมูจิ

แต่นั่นก็ว่าไม่ได้ เพราะบอลพวกเขานำ ไม่มีความจำเป็นต้องรีบร้อนอะไร จบสกอร์นี้หรือต่อให้พลาดถูกไทยตีเสมอ พวกเขาก็เข้ารอบด้วยการเป็นแชมป์กลุ่มอยู่ดี

เวียดนามพอใจกับสถานการณ์ในเกม แต่ที่กำหมัดเห็นจะเป็น “เจ้าภาพ” กัมพูชา ที่ลุ้นให้ขุนพลดาวทองไล่ถล่มไทย เพื่อรับอานิสงค์เข้ารอบ (สุดท้ายหงอย)

จบเกม เวียดนาม เข้ารอบด้วยการเป็นแชมป์กลุ่ม ขณะที่ไทยตามเข้าไปเป็นอันดับ 2 ที่ดีที่สุด ไปฟัดเพื่อนบ้านอย่าง สปป.ลาว ในรอบตัดเชือก   

ภาพรวมเกมนี้ถือว่าไม่ได้ “เสียหาย” อะไร อย่างที่บอกไปว่า “กระดูกฟุตบอล” เราเป็นรองคู่แข่งหลายทีมในทัวร์นาเมนต์นี้ แฟนบอลอย่างเรา ๆ เข้าใจดี ไม่ได้กดดันเด็ก และหวังเห็นทีมใช้ทัวร์นาเมนต์นี้เก็บเลเวลให้ตัวเอง

ชนะถือเป็นกำไร แพ้ก็ไม่ได้ขาดทุน

อาจมีเสียดายเล็กน้อย ที่ไม่สามารถกดคู่แข่งอย่างเวียดนาม ในสภาพ “ไม่พร้อม” ได้อยู่หมัดก็เท่านั้น

แต่ก็ช่างแม่ง….

ล้มแล้วก็ลุก เรียนรู้จากความพ่ายแพ้ในเกมนี้ ทำการบ้านกันใหม่ แล้วโฟกัสกับรอบรองชนะเลิศกับ สปป.ลาว ในอีกไม่กี่วันที่จะถึง

เรียกความมั่นใจกลับมา สู้ให้เต็มที่เข้าชิงชนะเลิศให้ได้

ถึงตอนนั้นอาจได้ “แก้แค้น” คืน