เอาเข้าจริงการเจอ มาเลเซีย ไม่ว่าชุดไหน สำหรับทีมชาติไทย แทบไม่เคยเป็นงานง่ายอยู่แล้ว เพื่อนบ้านอาเซียน ยังเป็นเหมือน “ป้าข้างบ้าน” ที่สร้างความรำคาญอยู่เสมอ

เสือเหลืองชุดนี้ภายใต้การคุมทีมของ แบรด มาโลนีย์ อาจไม่มีแข้งโควตา “อายุเกิน” มาประคองทีมเหมือนช้างศึก แต่ในแง่ความเข้าใจเกม การเล่นร่วมกัน ต้องยอมรับว่าพวกเขาทำได้ดีกว่าเรา

เอาแค่ช่วงต้นเกมที่ผู้เล่นเท่ากัน ทีมชาติไทย ก็ไม่ได้เหนือกว่าคู่แข่ง ยังมีลูกตะกุกตะกัก จ่ายบอลเสียกันเองในพื้นที่อันตราย จนเกือบโดนลงโทษ 2-3 ครั้ง

แต่ก็นั่นแหละ ปฏิเสธไม่ได้ว่า “จุดเปลี่ยนสำคัญ” คือการโดนไล่ออกของ โจนาธาร เข็มดี

จังหวะดังกล่าวเข้าใจว่า “ปอนด์” ชนภัทร บัวพันธ์ ที่ยืนเป็นตัวสุดท้าย ขยับไลน์ตัวเองขึ้นมา ขณะที่ โจนาธาร เองก็คิดว่าตัวเองไม่ได้ยืนเป็น “ตัวสุดท้าย” จึงตัดสินใจตัดเกมด้วยการดึง จนเป็น Professional foul ทำให้ผู้ตัดสินควักใบแดงทันที

ความผิดพลาดในเกมรับ “เสี้ยววินาที” พลิกรูปเกมอย่างทันควัน

อย่างไรก็ตามอีกหนึ่ง “จุดเปลี่ยน” อาจเป็นการตัดสินใจของ มาโน โพลกิง ที่เลือกถอด พาตริก กุสตาฟส์สัน ออก เพื่อส่ง อนุศักดิ์ ใจเพชร ลงมาอุดเกมรับ

ไม่รู้ว่า มาโน วาดภาพทีมหลังเหลือ 10 คนไว้เป็นรูปไหน แต่การขาดหายไปของ กุสตาฟส์สัน ทำให้ มาเลเซีย เล่นง่ายขึ้นทันที

เมื่อไม่มี “ตัวชน” คอยค้ำ สร้างปัญหาให้แนวรับเสือเหลือง ไลน์แบ็กโฟว์พวกเขากล้าดันตัวเองขึ้นมาสูงทันที เพราะตัวที่เหลืออย่าง เอกนิษฐ์ ปัญญา หรือ เบน เดวิส แม้จะมีความเร็วและความสามารถเฉพาะตัวที่ดี แต่ด้วยสรีระที่ไม่ได้ต่างกัน แนวรับมาเลเซียสามารถชน 1-1 หรืออย่างน้อยก็ตัดเกมได้ ในสถานการณ์ที่เจียนตัว

ที่สำคัญพวกเขามีผู้เล่นมากกว่า

เกมจากนั้นเป็นไปตามคาด มาเลเซีย ใช้เกมริมเส้นตามถนัด วัด 1-1 กับแบ็กซ้าย-ขวาไทย แบบไม่กลัว ใช้ความได้เปรียบที่มีค่อย ๆ นวด จนเห็นจุดอ่อนเรา

เกมรับที่ซ้อมด้วยกันไม่นาน เจอบี้ เจอเจาะหนัก ๆ สุดท้ายก็ต้านทานไม่ไหว   

สภาพทีมไทยหลังถูกตีเสมอยังคงเป็นทรงเดิม เมื่อไม่มีกองหน้าที่ค้ำ ชน เก็บบอลได้ กองหลังเตะสาดออกมาก็เหมือนอัดใส่กำแพง

ช่วงท้ายเหมือนพวกเขา “แผ่ว” ไปบ้าง แต่เมื่อปากแผลช้างศึกยังไม่ถูกอุด มาเลเซีย ก็ดื้อดึงเจาะทางซ้ายทีมไทยเหมือนเก่า ใช้ความสามารถเฉพาะตัวเข้าสู้ จนมาได้ประตูชัยก่อนหมดเวลาไม่กี่วินาที

เปิดฉากทัวร์นาเมนต์ด้วย 0 คะแนน

อย่างไรก็ตาม การแพ้แต่ไก่โห่ไม่ได้ทำให้โอกาสเข้ารอบเรา “ปิดประตู” ทีมยังมีแมตช์ให้เก็บแต้มอีก 3 นัดเกมพบ สิงคโปร์ ลาว และ กัมพูชา

เพียงแต่จากนี้เรา “พลาดไม่ได้” อีกแล้ว

ต้องลืมความผิดพลาดนัดที่ผ่านมาให้หมด รีเซ็ตใหม่ คิดไว ทำไว ไม่มีเวลาให้อารัมภบทนาน กับทัวร์นาเมนต์บ้าบอที่แข่งขัน “วันเว้นวัน”

มาโน จะจัดการรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือทำอย่างไรให้ทีมสมดุล เข้าใจแท็คติกในระยะเวลาอันสั้นนี้ได้ อย่างน้อยก็เอาตัวรอดไปในอีก 3 เกมที่เหลือก่อน

พลาดไปแล้วช่างแม่ง ไว้ค่อยไป “ล้างแค้น” ที่อุซเบกิสถาน เดือนหน้า ตอนนี้ต้องเงยหน้าลุกขึ้นมาเก็บชัยชนะให้ได้ในเกมต่อ ๆ ไป

ไหน ๆ ก็อุตส่าห์ “เล่นใหญ่” เลื่อนโปรแกรมฟุตบอลในประเทศ ขอนักเตะแกนหลักจากสโมสรที่ลุยศึกทั้งฤดูกาลมาเล่น จัดเต็มขนาดนี้แล้ว

กลับมาให้ได้เว้ย เส้นทางยังไม่จบ