ตัวผู้เล่นแปลก

          เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าพรีเมียร์ลีกช่วงวันบ๊อกซิ่ง เดย์แบบนี้แต่ละทีมจำเป็นต้องหมุนเวียนนักเตะกันบ้าง ซึ่งเกมนี้ทางฝั่งวูล์ฟก็สลับสับเปลี่ยนผู้เล่นมาแบบแทบไม่เหลือเค้าเดิมกับทีมที่เอาชนะแมนฯซิตี้ในวันศุกร์ที่ผ่านมาเลย พวกเขาเลือกเก็บเอาตัวอันตรายอย่าง อดาม่า ตราโอเร่ และ ราอูล ฮิเมเนซ ไว้ข้างสนามส่งผลให้ความน่ากลัวของวูล์ฟดูจะลดลงไปอย่างเห็นได้ชัด และดูเหมือนจะไม่ใช่วูล์ฟที่แข็งแกร่งและน่ากลัวเหมือนเดิมเลย ส่วนทางฝั่งหงส์แดงก็มาแปลกเหมือนกัน แต่แปลกในที่นี้คือ พวกเขาเปลี่ยนทีมน้อยอย่างเหลือเชื่อ โดยส่ง อดัม ลัลลาน่า ลงเล่นแทน นาบี เกอิต้า แค่คนเดียว นอกนั้นพวกเขายังจัดหนักและขนชุดใหญ่มาเต็มทีมเหมือนเดิม โดยเฉพาะแนวรุกที่จริงๆ แล้วพอจะสลับสับเปลี่ยนหมุนเวียนกันพอได้อยู่บ้างแต่ก็เลือกที่จะเอา 3 ประสานตัวเก่งลงเล่นตั้งแต่ต้นเกมเลยทีเดียว ซึ่งมันก็แสดงให้เห็นว่าเจอร์เก้น คล็อปป์ตีค่าของวูล์ฟทีมนี้ไว้สูงมากจริงๆ ถึงต้องจัดเต็มแบบนี้ไม่งั้นน่าจะมีการหมุนเวียนนักเตะมากกว่านี้แน่นอน

วิธีการเล่นแปลก...

          ลิเวอร์พูลเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมานั้น ดูไม่เหมือนลิเวอร์พูลเอาเสียเลยครับ พวกเขาดูไม่ดุดันเหมือนเมื่อก่อน และดูจะไม่วิ่งสู้ฟัดเต็มที่ และสปีดของการเล่นดูจะลดลงกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนว่าอาการล้าสะสมของพวกเขาดูจะเริ่มส่งผลออกมาทีละน้อยๆ จนมันมาชัดเจนจนเห็นได้ชัดเอาในเกมนี้นี่แหละ มีเพียงผู้เล่นหน้าใหม่อย่างลัลลาน่าที่คล็อปป์ส่งลงมาอย่างเซอร์ไพรซ์คอยวิ่งไล่บด ไล่บี้คู่แข่งมากกว่าผู้เล่นคนอื่นในทีมอย่างเห็นได้ชัด นี่อาจจะเป็นเหตุผลหลักๆ เลยก็ได้ ที่คล็อปป์เลือกที่จะส่งลัลลาน่าลงมาก่อนผู้เล่นคนอื่นที่เหลืออยู่เพราะถ้าเทียบกันแล้ว เขาเป็นคนที่สภาพร่างกายดูพร้อมกว่าเพื่อน เกมนี้พวกเขาเน้นครองบอลและเล่นไปตามจังหวะของเกมแค่นั้น มันอาจจะดูไม่ดุดันถึงใจกองเชียร์แต่นี่ก็ต้องบอกว่าเป็นอีกครั้งที่เจอร์เก้น คล็อปป์ใช้วิธีการเล่นที่ถูกและเหมาะสมกับคู่แข่ง กับวูล์ฟที่ดูจะอ่อนล้าลงไปแบบนี้ถึงจะดูเรี่ยวแรงลดลงไป แต่พวกเขามีความเก๋าและมีแท็กติกการเล่นที่น่ากลัวจริงๆ ถ้าไปเร่งเกมเพื่อจะบดบี้แต่แรก อาจจะไปเข้าทางวูล์ฟและพวกเขาอาจจะพลาดท่าให้เกมสวนกลับของวูล์ฟตั้งแต่ต้นก็ได้ แต่พอพวกเขาเลือกวิธีการเล่นแบบนี้ ก็ทำให้วูล์ฟโต้กลับได้ยากขึ้น และพวกเขาก็ค่อยๆ บดและหาจังหวะลงโทษและคว้าไว้ให้ได้แค่จังๆ ครั้งเดียวก็น่าจะเพียงพอแล้วสำหรับที่ดูเหมือนจะอ่อนระโหยโรยแรงเสียทั้งคู่แบบนี้

โชคดีจนแปลกใจ

          โดยปกติแล้ว ลิเวอร์พูลมักจะโดน VAR ตัดสินแบบไม่ค่อยเป็นใจมาให้ฝั่งพวกเขาเท่าไรนัก เพียงแต่พอพวกเขาชนะได้เกือยจะทุกนัดแบบนี้ เสียงบ่นด่าจากทางฝั่งกองเชียร์เดอะ ค๊อป ก็ดูจะเบาบางลงไปเพราะจะไปบ่นอะไรมากมายล่ะ ก็ในเมื่อทีมชนะอยู่แบบนี้ แต่อย่างที่บอกครับหลายๆ ครั้งที่พวกเขามักจะโดน VAR เล่นงานกับเขาอยู่บ่อยๆ จนแฟนๆ ชินชาไปเสียแล้ว แต่เกมนี้น่าแปลกใจมากตรงที่การตัดสินแบบเป็นคีย์ สำคัญหรือเป็นจุดเปลี่ยนของเกมทั้ง 2 ครั้งเข้าข้างลิเวอร์พูลหมดเลย ครั้งแรกจากจังหวะได้ประตูแต่โดนเป่าฟาล์วไปก่อน เพราะผู้ตัดสินดันไปมองว่าลัลลาน่าทำแฮนด์บอลในจังหวะพักบอลให้มาเน่สอดเข้ามายิง แต่เมื่อดูจาก VAR แล้วจังหวะนี้ค่อนข้างเคลียร์มากเพราะบอลนั้นไปโดนตรงช่วงหัวไหล่กึ่งๆ ส่วนอกมากกว่าที่จะไปโดนช่วงแขน ทำให้ลิเวอร์พูลได้ประตูนำไปก่อนในจังหวะนี้ อีกจังหวะคือจังหวะลูกตีเสมอของวูล์ฟที่โดน VAR จับล่ำหน้าและโดนริปประตูคืนอย่างน่าเสียดาย เพราะในจังหวะนี้ VAR ตัดสินว่าผู้เล่นของวูล์ฟล้ำไปแค่ปลายสตั้ดแค่นั้นเอง ในส่วนตัวของผมเองแล้ว มองว่าลูกนี้น่าเห็นใจทีมของนูโน่  เอสปิริโต้มาก ผมมองว่าในจังหวะแบบนี้ถึงมันจะล้ำจริงๆ แต่ก็ยอมรับว่าในใจของผมเองคิดว่ามันค่อนข้างจะหยุมหยิมแบบเวอร์ไปหน่อย อาจจะเป็นเพราะว่าผมค่อนข้างหงุดหงิดในจังหวะที่ลิเวอร์พูลก็โดนแบบนี้ในเกมที่ฟิร์มิโน่โดนตัดสินว่า “ปลายหัวไหล่ล้ำหน้า” ในเกมที่พบกับแอสตัน วิลล่ามานั่นแหละครับ ในจังหวะนี้ผมก็รู้สึกเหมือนแบบนั้นเลยว่ามันน่าหงุดหงิดกับความเถรตรงแบบเวอร์ๆ ของ VAR พรีเมียร์ลีกจริงๆ ซึ่งไม่ว่ายังไงก็ต้องยอมรับจริงๆ แหละครับ ว่าในนัดนี้ลิเวอร์พูลได้ VAR มาช่วยชีวิตไว้จริงๆ เพราะไม่งั้นพวกเขาอาจจะเก็บได้เพียงแค่ 1 คะแนน หรือว่าอาจจะไม่ได้ซักคะแนนเลยก็ได้ ใครจะรู้
   
    แต่สิ่งที่แปลกใจแฟนๆ ลิเวอร์พูลมากที่สุดเท่าที่เห็นก็คือ ผ่านมาครึ่งฤดูกาลแบบเปํะๆ แบบนี้ ลิเวอร์พูลเก็บคะแนนได้เยอะอย่างเหลือเชื่อจริงๆ พวกเขาทำแต้มหล่นไปเพียงแค่ 2 แต้มเท่านั้น แถมไม่ว่าทีมจะกระท่อนกระแท่นแค่ไหนก็ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเอาชนะไปได้ในทุกๆ นัดที่เขาลงสนามเลย  ในชีวิตการเป็นกองเชียร์ลิเวอร์พูลนั้นสิ่งที่แปลกที่สุดก็น่าจะเป็นเรื่องนี้แหละครับ  แต่่ถ้าลองถามแฟนๆ ลิเวอร์พูลว่าฟอร์มแปลกๆ แบบนี้แต่ชนะไปเรื่อยๆ แบบนี้ “เอาไหม?”  เชื่อว่า 100 ทั้ง 100 ก็คงต้องเหมือนกันว่า  “เอานะ!!!”