อย่างไรก็ตาม จำนวนเงินที่ลิเวอร์พูล จ่ายให้กับโรม่า เริ่มคุ้มค่าขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผู้รักษาประตูอย่าง "อลิสซอน เบ็คเกอร์" มีส่วนช่วยให้พลพรรค "หงส์แดง" กลายเป็นทีมที่เสียประตูน้อยสุดในพรีเมียร์ลีก ที่จำนวน 8 ประตูเท่านั้น
ช่วงนี้ นายทวารทีมชาติบราซิล จะมาบอกเล่าถึงเรื่องราวบางส่วนของชีวิต ตั้งแต่วัยเด็ก จนถึงปัจจุบัน ผ่านทางเว็บไซต์อย่าง theplayerstribune
"ย้อนกลับไปฟุตบอลโลก รอบสุดท้าย 1998 ตอนนั้น ผมอายุเพียงแค่ 5 ขวบ ขณะที่พี่ชายของผมอายุ 10 ขวบ เรากำลังนั่งดูทีมชาติบราซิล ลงเตะในรอบรองชนะเลิศ ด้วยการพบกับทีมชาติฮอลแลนด์ โดยนั่งดูอยู่ที่บ้านคุณป้าของพวกเรา แน่นอนว่า มันเป็นงานปาร์ตี้ขนาดใหญ่ คุณป้าของผมรับหน้าที่ทำอาหารเอง นอกจากนี้ ยังมีเค้กก้อนโต และอีกหลายอย่าง"
"เมื่อเกมดำเนินมาถึงช่วงการดวลจุดโทษ คุณพ่อ และคุณลุงแทบจะเป็นบ้า พวกท่านไม่สามารถรับแรงกดดันได้ พวกท่านนั่งไม่ติดเก้าอี้แล้วด้วย"
"เมื่อผู้รักษาประตูของเราอย่างทัฟฟาเรล เซฟจุดโทษลูกสุดท้าย คุณพ่อวิ่งดีใจไปรอบห้องนั่งเล่น ทะลุเข้าไปยังห้องครัว ตะโกนแหกปากด้วยความดีใจ ท่านจุ่มหน้าตัวเองลงไปบนเค้ก จากนั้น ท่านก็วิ่งกลับมาที่ห้องนั่งเล่น โดยที่ใบหน้าเลอะเค้กเต็มไปหมด ท่านตะโกนอย่างสุดเสียงพร้อมกับพูดว่า -เรากำลังจะไปรอบชิงชนะเลิศ เราจะไปรอบชิงชนะเลิศแล้ว !!!- ในฐานะที่ผมยังเป็นเด็ก นั่นเป็นเรื่องที่สนุกที่สุดท่าที่ผมเคยเห็นมาเลยล่ะ คุณพ่อบ้ามากๆ มันเป็นแบบนั้นเลย"
"กระทั่ง 20 ปีต่อมา ลูกชายของท่านจะได้ไปเล่นฟุตบอลโลก รอบสุดท้าย เมื่อคุณเห็นผมลงเล่นให้กับทีมชาติบราซิล หรือว่าสโมสรโรม่า คุณจะเห็นได้ว่า ผมค่อนข้างเป็นคนที่ใจเย็น อย่างไรก็ตาม ผมไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไปหรอก หากคุณสามารถส่งแมวมองย้อนกลับไปดูสมัยที่ผมยังเป็นเด็ก คุณจะคิดว่า ผมไม่น่าจะเป็นแบบนี้"
"อลิสซอน เบ็คเกอร์, ผู้รักษาประตู, วัยแค่ 7 ขวบ คำนิยามของผมตอนนั้นคือ ตัวเตี้ย, ขี้โมโห และร้องไห้บ่อย นั่นไม่ใช่คุณสมบัติของนายทวารที่จะก้าวมาเป็นตัวแทนของทีมชาติบราซิล แต่มันเกิดขึ้นแล้วล่ะ ผมเดินทางมาไกลแสนไกล"
"ความเป็นจริงแล้ว ตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ผมไม่ได้เป็นผุ้รักษาประตูที่ดีที่สุดในครอบครัว พี่ชายของผมอย่างโมเรียล ก็เล่นตำแหน่งนี้เช่นเดียวกัน เขาชอบที่จะยั่วผม เขารู้ดีว่า จะต้องทำอย่างไร หากต้องการทำให้ผมอารมณ์เสีย ทว่าเขาก็มีส่วนช่วยผมเหมือนกัน นั่นเพราะมันเป็นวิธีที่ทำให้ผมเรียนรู้การควบคุมอารมณ์ของตัวเอง .... พี่ชายเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตผมเลย"
"มันเป็นเพราะพี่ชายของผม ที่ทำให้ผมเลือกเล่นตำแหน่งผู้รักษาประตู บางคนบอกว่า ผมเกิดมาเพื่อเป็นผู้รักษาประตู บางที มันอาจจะเป็นเรื่องจริงนะ เพราะคุณแม่ของผมก็เคยเป็นผู้รักษาประตูทีมแฮนด์บอลระดับโรงเรียนมาก่อน คุณปู่ของผมก็เคยเป็นผู้รักษาประตูให้ทีมระดับท้องถิ่น ที่มีชื่อว่าโนโว่ ฮัมบูร์โก้ ขณะที่คุณพ่อของผมก็เป็นผู้รักษาประตูให้กับบริษัทที่ทำงานของท่าน บางที มันอาจจะเป็นแผนการของพระเจ้า คุณรู้ใช่มั้ยล่ะ ?"
"ย้อนกลับไปตอนที่ผมอายุ 5 ขวบ ผม และพี่ชาย มักจะออกไปดูคุณพ่อเล่นฟุตบอล เราได้เห็นว่า ท่านสนุกกับฟุตบอลขนาดไหนกัน ด้วยความสัตย์จริง ในสนามนั้น ท่านค่อนข้างบ้าบิ่นเลยทีเดียว ท่านมักกระโจนเข้าใส่กองหน้า เพื่อแย่งบอลจากเท้ามาครอบครองให้ได้ ท่านมีสไตล์ที่ดุดันมากจริงๆ เราต่างชื่นชมในตัวท่าน แน่นอนว่า สไตล์ของท่านส่งต่อมายังเราสองคนพี่น้อง เมื่อคุณเห็นคุณพ่อของตัวเองทำได้ดี คุณย่อมคิดว่า -เราต้องการเป็นแบบท่านบ้าง-"
"แต่เหตุผลที่แท้จริงแล้ว ผมก้าวมาเป็นนายทวาร ก็เพราะพี่ชายของผม ผมมักเล่นฟุตบอลกับเพื่อนของเขา ซึ่งพวกเขาตัวใหญ่กว่าผมมาก เมื่อเกมการแข่งขันเริ่มต้นขึ้น เด็กที่ตัวเล็กที่สุดก็ต้องไปเป็นผู้รักษาประตูอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ คุณไม่สามารถที่จะโต้เถียงได้เลย แต่ผมโอเคกับมันนะ เพราะผมชอบการเล่นเป็นผู้รักษาประตู ผมรักมัน"
"แน่นอนว่า จุดประสงค์ของฟุตบอล คือเรื่องของความสนุกสนาน แต่เมื่อฟุตบอลโลก 2002 ที่ประเทศญี่ปุ่น และเกาหลีใต้ เดินทางมาถึง ผม และพี่ชายก็จะตื่นนอนแต่เช้า จากนั้น ก็คว้าช็อคโกแล็ต, คอร์นเฟล็คส และนมหวาน พร้อมกับนั่งดูการแข่งขัน เมื่อทีมชาติบราซิล ชนะการแข่งขัน ผมไม่เคยลืมความรู้สึกเหล่านั้นเลย มันเหมือนกับว่า ผมได้ค้นพบตัวเอง ผมบอกกับตัวเองว่า สักวันหนึ่งผมจะต้องก้าวมาติดทีมชาติบราซิล จากนั้นก็เดินทางไปแข่งขันฟุตบอลโลก และคว้าแชมป์มาครองให้ได้”
"ดังนั้น ผมจึงเริ่มจริงจังกับการเล่นฟุตบอลมากขึ้น ผมจะป้องกันประตู ยามเมื่อเล่นตามท้องถนนที่โนโว่ ฮัมบูร์โก้ จากนั้น ครอบครัวของเราย้ายจากอพาร์ทเมนท์ มาอยู่ในรูปแบบของบ้าน ผมกับพี่ชายมักดวลฟุตบอลกันแบบตัวต่อตัว ด้วยลูกฟุตบอลพลาสติกลูกเล็ก เรามักจะเปิดประตูห้องรับแขก พร้อมกับใช้มันเป็นเสาประตู มันสนุกมากเลย บางที มันอาจจะเป็นช่วงเวลาที่ดีสุดในชีวิตของผม จากนั้น ผมเริ่มเล่นฟุตบอลระดับเยาวชนกับสโมสรอินเตอร์นาซิอองนัล ที่ตั้งอยู่ในย่าน ปอร์โต้ อเลเกร นี่คือหนึ่งสโมสรใหญ่ของบราซิล ดังนั้น ผมต้องทำอะไรให้ถูกต้อง อย่างไรก็ตาม ....... ผมกลับพบปัญหาอยู่ 1 อย่าง"
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
