จากไอ้ละอ่อนสวมเสื้อแข่งตัวโคร่งของ ลีดส์ ยูไนเต็ด ประเดิมสนามระดับซีเนียร์ฐานะสำรองเมื่อ 10 พ.ย.2002 เกมชนะ เวสต์แฮม 4-3 ถึง อัพตัน พาร์ค
จากที่เคยต้องไหว้คนทั้งสโมสร มาวันนี้ ‘มิลลี่’ แทบไม่มีใครที่แอ็กซ่า เทรนนิ่ง เซนเตอร์ ไม่ไหว้เขา
จากเด็กน้อยแห่งยอร์กเชียร์ที่เปี่ยมความฝันบนเส้นทางลูกหนังอาชีพ มาไกลได้ขนาดนี้เจ้าตัวก็ไม่อยากเชื่อ
“เสื้อแข่งวันที่ผมใส่ประเดิมสนามใหญ่แค่ไหนงั้นเหรอ?” การจับเข่าคุยแบบสบายๆกับ ‘เมล สปอร์ต’ ในสัปดาห์ที่อดล่องใต้หวด สเปอร์ส (6 พ.ย.) เมื่อเผชิญภาวะสมองกระทบกระเทือน
“พวกเขาแกล้งผมชัดๆคุณว่าจริงไหม?”
“มันใหญ่พอเป็นไซส์ของ เฟอร์กิล ฟาน ไดค์ - ผมมั่นใจแหงๆว่าแฟนบอล ลีดส์ ต้องคิดแบบนั้น ต่อมาก็คงข้องใจ - ไอ้หน้าอ่อนนี่ใคร? พวกกูไม่เห็นเคยได้ยินชื่อมันเลย -“
ปกติพี่แกจะอยู่ให้ห่างจากการเป็นพาดหัวหรือให้สัมภาษณ์ตามคอลัมน์ต่างๆ แต่เนื่องในโอกาสพิเศษโลดแล่นบนพรีเมียร์ลีก อังกฤษ จะครบ 20 ปี
แถมไม่ต้องเครียดเรื่องลงแข่งเองสุดสัปดาห์ ‘มิลลี่’ จึงใจอ่อนยอมให้ปากคำถึงชีวิตกว่า 2 ทศวรรษที่ผ่านมา รวมถึงต้นแบบการเล่นแบบลืมแก่ของเขาเป็นใคร
มิลเนอร์ จัดว่าเก๋าประสบการณ์สุดคนหนึ่งของลีกสูงสุดผู้ดีเพราะน้อยคนจะเล่นถึง 600 นัด ก่อนนี้ก็มีเด่นๆอย่าง แกเร็ธ แบร์รี่, ไรอัน กิ๊กส์ หรือ เดวิด เจมส์
ผ่านมือ 22 เฮดโค้ช/ผจก.ทีม, 6 สโมสร, ติดทีมชาติอังกฤษ 61 นัด, คว้า 12 แชมป์เมเจอร์ - แล้วดูเหมือนยังไม่อยากหยุดเท่านี้
ต่อให้ม.ค.ที่จะถึงวัยวุฒิปาเข้าไป 37 กะรัต แต่แข้งเอนกประสงค์ยังอยากลากสังขารเตะให้ถึงหลัก 40 ปี
นั่นเพราะมีต้นแบบให้เห็นจาก จิมมี่ แอนเดอร์สัน นักคริกเก็ตทีมชาติอังกฤษ ต่อให้วัยล่วงเลยบางเขน เข้าหลักสี่ ก็ยังแข่งระดับสูงไหว
แถม แอนเดอร์สัน ยังเป็นผู้บริจาคเบอร์ต้นๆให้กองทุนการกุศลที่ มิลเนอร์ ก่อตั้งขึ้นด้วย
“แกน่าทึ่งมากหรือคุณว่าไม่จริง?” มิลเนอร์ ถามกลับมาอย่างกระตือรือร้น
“เพิ่งได้เจอพี่ จิมมี่ เมื่อสัปดาห์ก่อน แกสร้างแรงบันดาลใจแก่ผมมาก เขาบอกว่าตัวเองยังรู้สึกกระปรี้กระเปร่าที่ยังสามารถโลดแล่นเกมระดับสูง มันคือการแสดงให้เห็นว่าคุณก็สามารถทำแบบเขาได้”
“ชวนออกรอบตีกอล์ฟกับแกสักทีก็ยากเย็น ทั้งนี้สิ่งที่ผมประทับใจในตัว แอนเดอร์สัน มากสุดคือจับกีฬาชนิดไหนก็เล่นดีไปหมด”
“เราเคยคุยกันว่ามาถึงวัยนี้แล้ว ร่างกายรู้สึกอย่างไรบ้าง”
“แกบอกยังรู้สึกกระชุ่มกระชวย ส่วนหนึ่งเพราะปรับปฏิทินการซ้อมใหม่ ต่อให้จำนวนเกมลงแข่งอาจไม่มากเท่าในอดีต แต่ก็ยังต้องฝีกหนัก, ยังคงวิ่งมากระยะทาง หรืออะไรเทือกนั้น - บอกตรงๆผมยังไม่เคยซ้อมกับแกจริงๆจังๆด้วยซ้ำ”
ส่วนเมื่อเห็นรุ่นพี่คนสนิทแข่งระดับสูงถึง 40 ปีอยากทำได้บ้างไหม? ทาง ‘มิลลี่’ ไม่ปฏิเสธ
“ทำไมจะไม่อยากล่ะ” รองกัปตัน ลิเวอร์พูล ตอบมาแทบจะทันที
“อีกคนที่น่าสนใจคือ เควิน ซินฟิลด์ (42 ปี)ตำนานรักบี้ลีก รายนั้นแบกสังขารแข่งอัลตร้า-มาราธอน ซึ่งที่ทำแบบนั้นเพราะอยากระดมเงินบริจาคสนับสนุนกองทุนการกุศลวิจัยเกี่ยวกับภาวะกล้ามเนื้ออ่อนแรง”
“เมื่อไม่นานมานี้ก็ได้คุยกัน ก็อำกันขำๆว่าอยากวิ่งอัลตร้า-มาราธอนร่วมกัน - แกรีบบอกเลยว่าทำไปแล้วหนหนึ่งแล้วจะเป็นครั้งสุดท้าย เลยแซวกลับไป - ทำไมพี่ไม่รอผมก่อน! -“
“ก็ไว้เมื่อผมแขวนสตั๊ด เรารับปากกันว่าจะลงวิ่งอัลตร้า-มาราธอนร่วมกันอีกสักหน ถ้าได้ทำจริงๆมันคงเป็นเรื่องที่บ้ามากสำหรับตัวเอง”
“คุณต้องหาทางทำในสิ่งที่ตัวเองสามารถให้ดีสุดในการสร้างวินัยต่อตัวเอง -สิ่งที่ จิมมี่ แอนเดอร์สัน ทำได้ ไม่ใช่เพราะฟลุ๊ก หรือรุ่นใหญ่ที่ยังโลดแล่นในวงการไม่ใช่แค่โชคดี”
“พวกเขาต้องมีร่างกายที่ดีเป็นพื้นฐาน อาศัยโชคว่าไม่เจ็บหนัก แต่การซ้อมเคี่ยวกรำตัวเองเบื้องหลังนั้นยังคงน่าทึ่ง”
การปฏิบัติตัวแบบอดเปรี้ยวไว้กินหวาน ยืดอายุการใช้งานของตัวเองให้นานสุดของ มิลเนอร์ ไม่ได้เพิ่งเริ่มทำแต่เป็นมาแตกแรก
ย้อนไปเมื่อสอดแทรกขึ้นชุดใหญ่วัย 16 ปี พวกรุ่นพี่ในทีมอย่าง โดมินิค มัตเตโอ หรือ เดวิด แบ็ตตี้ คือตัวอย่างผู้เล่นซึ่งพอมีวันหยุดเมื่อไหร่ คืนก่อนนั้นจะตระเวนราตรีในไนท์คลับ ท้องถิ่นเมืองลีดส์
แล้วเพราะอายุยังไม่ถึงเกณฑ์ การจะตามพวกหัวโจกไปด้วยมันยากเกิดได้ อีกทั้งเขาก็อาศัยบ้านครอบครัวที่พ่อ-แม่ เคร่งครัด
“คุณมีรุ่นพี่แบบ ดอม มัตเตโอ, เดวิด แบ็ตตี้ หรือใครหลายๆคนที่ ลีดส์ ในช่วงเวลาต่างกันไป”
“เราไม่มีโปรแกรมในวันพุธและอาทิตย์ ดังนั้นพวกรุ่นพี่ส่วนใหญ่ตะลอนราตรีวันเสาร์ บางรายเอาวันพุธด้วย ทำให้เช้าพฤหัสฯต้องพกถุงมาเตรียมอ้วก”
“แตกต่างจากผมเลย เพราะพี่ๆพวกนั้นก็บาดเจ็บเนืองๆ อย่าง ดอม ต้องเจาะรูที่รองเท้าสตั๊ดเพื่อแข่งได้ เขามักเจ็บเท้า แต่มีหนหนึ่งขนาดเผชิญปัญหากล้ามเนื้อหลังเข่า เกรดสอง ยังออกไปเที่ยวกลางคืน”
“ต่างกรรมต่างวาระ เพราะเมื่อเป็นบวกด้านการใช้ชีวิต ก็ต้องมาหักออกจากการเป็นนักเตะอาชีพ”
การยืนระยะร่วม 20 ปีในวงการทำให้ มิลเนอร์ เผชิญหน้ากับผู้เล่นหลายรุ่นตั้งแต่แก่กว่า, เท่ากันหรือเด็กกว่า
โดยเฉพาะสองประเภทแรก บางรายผันตัวเองไปใช้ชีวิตสำราญเมื่อแขวรสตั๊ดเช่น เดวิด ซีแมน อดีตนายด่าน อาร์เซน่อล หรืออย่าง เวย์น รูนี่ย์ ซึ่งขึ้นมาไล่ๆกันในบทบาทเฮดโค้ช
“พูดแบบนั้นยิ่งทำให้ตัวเองดูแก่” มิลเนอร์ ตอบแบบขำๆ
“โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รูนี่ย์ ที่ขึ้นมาในเวลาไล่เลี่ยผม เพราะทุกครั้งที่เปิดโทรทัศน์ คนมันจะพูดกันว่านักเตะที่ก้าวมาในรุ่นใกล้ๆกันได้เปลี่ยนบทบาทสู่เฮดโค้ชข้างสนาม”
“หรือตัวเองเคยดวล เดวิด ซีแมน ที่เพิ่งฉลองอายุครบ 59 ปีไปหมาดๆ-มันทำผมหน้าชาเหมือนกันว่านี่เราแก่แล้วจริงๆ”
ร่องรอยประสบการณ์เต็มใบหน้า ผ่านกุนซือมาเกิน 20 ชีวิตตั้งแต่ เทอร์รี่ เวนาเบิ้ลส์, สู่เซอร์บ็อบบี้ ร็อบสัน และปัจจุบัน เจอร์เก้น คล็อปป์ ต่างคนก็ต่างวิธีการฝึกสอน
ซึ่งจุดร่วมซึ่งล้วนมีเหมือนกันคือไม่มีคำว่าสอดแทรกในทีมง่ายๆสำหรับ มิลเนอร์ -เนื่องจากต้องลงไปซ้อมหนัก, แสดงศักยภาพ พิสูจน์ให้บอสเหล่านั้นไว้เนื้อเชื่อใจ
“เมื่อคุณนึกถึงเรื่องดังกล่าว ผมกล้าพูดว่าหลายครั้งชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ” เจมส์ ทิ้งท้าย
“มันไม่ได้หมายความว่าผจก.ทีมทุกคนจะเดินมาตบไหล่เพื่อบอกว่า - กูให้มึงเป็นขาประจำ -“
“คุณต้องพยายามพิสูจน์ตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลามารำลึกความหลัง มันต้องทำตอนยุติเส้นทางนักเตะอาชีพ”
“เพราะเอาจริงๆผมยังพยายามจะเดินหน้าต่อไป”
สัญญาที่จะหมดลงสิ้นฤดูกาล 2022-23 มองว่ายังไง ลิเวอร์พูล ก็ยังขยายให้อีกแบบปี-ต่อ-ปี นั่นเพราะซื้อทัศนคติของคนประเภทพยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ -เพราะมันคือต้นแบบที่ดีแก่รุ่นต่อๆไป
